Закат - Кипелов

Я вижу, как закат стекла оконные плавит,

День прожит, а ночь оставит тени снов в углах.

Мне не вернуть назад серую птицу печали,

Все в прошлом, так быстро тают замки в облаках.

Припев:

Там все живы, кто любил меня,

Где восход — как праздник бесконечной жизни,

Там нет счета рекам и морям,

Но по ним нельзя доплыть домой.

Вновь примирит все тьма, даже алмазы и пепел,

Друг равен врагу в итоге, а итог один.

Два солнца у меня на этом и прошлом свете,

Их вместе с собой укроет горько-сладкий дым.

Припев:

Там все живы, кто любил меня,

Где восход — как праздник бесконечной жизни,

Там нет счета рекам и морям,

Но по ним нельзя доплыть домой.

Возьми меня с собой, пурпурная река,

Прочь унеси меня с собой, закат.

Тоска о том, что было, рвется через край,

Под крики серых птичьих стай.

Я вижу, как закат стекла оконные плавит,

День прожит, а ночь оставит тени снов в углах…

Мен күннің батуы терезе әйнегін қалай ерітетінін көремін,

Күндіз өмір сүреді, ал түн бұрыштарда армандардың көлеңкесін қалдырады.

Қайта алмаймын мұңның сұр құсын,

Бәрі өткенде, бұлттағы құлыптар тез еріп жатыр.

Хор:

Мені сүйгендердің бәрі тірі,

Күннің шығуы шексіз өмірдің мейрамындай,

Өзендер мен теңіздердің саны жоқ,

Бірақ үйге олармен жүзе алмайсың.

Қараңғылық қайтадан бәрін, тіпті гауһар тастар мен күлді татуласады,

Дос – дұшпанмен түбінде тең, нәтижесі – бір.

Менің бұл және соңғы дүниеде екі күнім бар,

Олармен бірге ащы-тәтті түтін де жабады.

Хор:

Мені сүйгендердің бәрі тірі,

Күннің шығуы шексіз өмірдің мейрамындай,

Өзендер мен теңіздердің саны жоқ,

Бірақ үйге олармен жүзе алмайсың.

Мені өзіңмен бірге ала кетші күлгін өзен

Мені алып кетіңіз, күн батуы.

Сағыныш шетінен жыртылған,

Сұр құс үйірлерінің сайрауы астында.

Мен күннің батуы терезе әйнегін қалай ерітетінін көремін,

Күндіз өмір сүреді, ал түн бұрыштарда армандардың көлеңкесін қалдырады ...