Десять лет - Катерина Голицына

Три девчоночки, три одноклассницы друг за дружку стояли горой.

Веру, Надю и Любу-проказницу за сестёр принимали порой.

Десять лет вместе в школу пробегали, были дружно всегда заодно.

По асфальту, по лужам, по снегу ли, так же вместе сбегали в кино.

Припев:

Десять лет, десять лет уползали еле-еле,

Словно скучный балет, все, наверно, так взрослели.

Десять лет, десять лет вот и слёзы без причины,

И красивый букет от фартового мужчины.

Вера верила в то, что положено в жизни только лишь прямо идти,

Надя в людях искала хорошее и надеялась очень найти.

Стали Вера с Надеждой юристами, Люба знала, что жизнь не игра,

Но бывают дороги тернистыми и она полюбила вора.

Припев:

Десять лет, десять лет пробежали, как по маслу,

Как пиратский корвет не зови, не жди напрасно.

Десять лет, десять лет, это мало, или много,

Чтоб узнать, где ответ и найти свою дорогу.

Знают все это правда голимая: от судьбы не уйдёшь никуда.

Прокурор, адвокат, подсудимая, вот и встретились в зале суда.

Вера, Надя, и Любка-наводчица вместе больше не выйдут во двор.

Ни смеяться, ни плакать не хочется: «десять лет», — прозвучал приговор.

Припев:

Десять лет, десять лет будет ей свобода сниться.

Для неё не секрет ничего не повторится.

Десять лет, десять лет за ошибки в жизни личной,

Как прощальный привет от подружек закадычных.

Десять лет, десять лет за ошибки в жизни личной,

Как прощальный привет от подружек закадычных.

Три девчоночки, три одноклассницы друг за дружку стояли горой.

Веру, Надю и Любу-проказницу за сестёр принимали порой.

Үш қыз, үш сыныптас бір-біріне таудай болып тұрды.

Вера, Надя және Люба тентектерді кейде апалы-сіңлілі деп шатастырып алатын.

Он жыл бойы олар мектепке бірге жүгірді, әрқашан бірге болды.

Асфальт арқылы, шалшық арқылы, қар арқылы олар да кинотеатрға бірге жүгірді.

Хор:

Он жыл, он жыл әрең өтті,

Жалықтыратын балет сияқты, бәрі осылай өскен болуы керек.

Он жыл, он жыл, міне, себепсіз көз жасы,

Және бақытты адамнан әдемі гүл шоғы.

Сенім өмірде тек түзу болу керек нәрсеге сенді,

Надя адамдардың бойынан жақсылық іздеді және оны табамын деп үміттенді.

Вера мен Надежда заңгер болды, Люба өмірдің ойын емес екенін білді,

Бірақ тікенді жолдар бар, ол бір ұрыға ғашық болды.

Хор:

Он жыл, он жыл өтті сағаттың тілі сияқты,

Қарақшы корвет сияқты қоңырау шалмаңыз, босқа күтпеңіз.

Он жыл, он жыл, аз ба, көп пе

Жауаптың қайда екенін білу және өз жолыңызды табу үшін.

Бұл ашық шындық екенін бәрі біледі: тағдырдан ешқайда қашып құтыла алмайсың.

Сот залында прокурор, адвокат, сотталушы кездесті.

Вера, Надя және зеңбірекші Любка енді бірге аулаға шықпайды.

Күлгім де, жылағым да келмейді: «он жыл» деген үкім шықты.

Хор:

Он жыл, он жыл армандауға еркін болады.

Ол үшін енді ештеңе болмайтыны жасырын емес.

Жеке өмірдегі қателіктер үшін он жыл, он жыл,

Құрбы қыздардың қоштасу құттықтауы сияқты.

Жеке өмірдегі қателіктер үшін он жыл, он жыл,

Құрбы қыздардың қоштасу құттықтауы сияқты.

Үш қыз, үш сыныптас бір-біріне таудай болып тұрды.

Вера, Надя және Люба тентектерді кейде апалы-сіңлілі деп шатастырып алатын.