Радость неба - Калинов Мост

Полуденной молвой

Оставил голос смуглый я.

Седой золой

Расплел тугие косы плакать.

А дым томил слезой,

Топил в обиды плечи,

В мокрые туманы спать увел.

Вейся, радость неба,

В зори ясные, —

Очи веснами умой!

Жалуй алым небыль-быль,

Гроздья рясные, —

Сны согрей зимой.

Волосы роднятся пухом,

Охом жатвенным.

В небеса теплеет

Взгляд сердитый твой.

Обещают губы ночи жаркие,

Жадные в любви испугом.

Волной рассвета сведай,

Где найдешь покой,

цветами пьяный.

Кто окликал разрыв-травой,

Собрал оврагом обниматься

в день ревнивый.

Пряный поцелуй,

Настой целебный,

дождь осенний

Помнит ягодой

Түскі сыбыс

Мен қоңыр дауысымды қалдырдым.

сұр күл

Жылау үшін өрілмеген тар бұрымдар.

Түтін көз жасымен сөнді,

Өкпелі иығына батты,

Ол мені дымқыл тұманда ұйықтауға апарды.

Жел, аспан қуанышы,

Ашық таңдарда, -

Көктемде көзіңізді жуыңыз!

Қош келдіңіз қызыл фантастика,

Кластерлер шілтерлі, -

Қыста армандарыңызды жылытыңыз.

Шаш мамықпен байланысты,

О, орақ.

Аспан жылынып барады

Сенің ашулы түрің.

Олар түннің еріндері ыстық болады деп уәде береді,

Қорқынышқа ғашық ашкөз.

Таңның толқынын жеткізіңіз

Қайдан тыныштық табасың

гүлдермен мас болды

Шөпті кім атады,

Құшақтасуға сайға жиналған

қызғаныш күні.

ащы сүйіспеншілік,

Емдік сусын,

күзгі жаңбыр

Жидекпен еске түсіреді