Назад в подвалы - Калинов Мост

Я тебя оставил в знойном берегу

Верить в свой разлив бессонно

Сам прощальным криком слезы сберегу

Спрятался опальной зоной

В сумерках углями раскален

Выжег темноту дурным изгоем

Когда неслась моя телега под уклон

Я был спокоен

Жди когда в верховьях выпадут дожди

Кинуться волною мутной

Бряцают ключами день не пощадил

Кто побег готовил утром

Стоит заплатить большую дань

Тихо завернуться ржавой кровлей

Молю лечить меня скорее прилетай

Я обескровлен

Треснуло стекло лужей натекло

Пал листвой растоптан сапогами

Осталось когти обрубить и лечь на дно

Виском о камень

Прахом попуститься звоны не дают

К радости мой сон тревожен

Пеплом поминаю брошенный уют

Загодя готовлю вожжи

Снова я загадочный пострел

Ветер весельчак меня не свалит

Я возвращаюсь налегке с запасом стрел

Назад в подвалы

Мен сені ызғарлы жағада қалдырдым

Ұйқысыз тасқынға сеніңіз

Мен өзім көз жасымды қоштасу зарымен сақтаймын

Масқара аймақпен жасырылған

Ыстық көмір ымыртта

Жаман қуылғанмен қараңғылықты өртеп жіберді

Менің арбам төмен қарай асыққанда

Мен тыныш болдым

Жоғарғы ағыстарда жаңбыр жауғанша күтіңіз

Балшықты толқынға лақтырыңыз

Олар кілттерді дірілдетеді, күнін аямады

Таңертең қашуды кім дайындады

Үлкен құрмет көрсетуге тұрарлық

Тот басқан шатырды тыныш ораңыз

Мені емдеуіңізді өтінемін, тезірек келіңіз

Менің қаным кетті

Жарылған шыны шалшықтар ағып жатты

Құлаған жапырақтар етік астында тапталады

Тырнақтарды кесіп, түбіне жату қалады

Тастағы виски

Қоңыраулар күлді жібермейді

Бақытымызға орай, менің ұйқым бұзылады

Мен тасталған жайлылықты күлмен еске аламын

Алдын ала тізгінді дайындап жатырмын

Тағы да мен жұмбақ атқышпын

Көңілді жел мені түсірмейді

Мен жебелермен бірге жарықты қайтарамын

Жертөлелерге оралу