Провезень - Калинов Мост

Руки твои несли смех морщин мятежных.

Крадень чужих обид по плечам висел.

Сохли в закат узлы, гордых аршин утешил,

И невдомек копить устам сгоряча провезень.

Солнцем привеченный — след прозвенит оврагом,

Ты не ходи за ним робкой надеждой просить.

Травами венчанный — в ночь торопись его отплакать,

Стынет перо Низами в сарынь росы.

И замерзает алеть поверх губы — пугать безгрешных.

Наспех прочитаны плеском страниц облака.

В осень зовет Арей гулом копыт забрезжить,

Выбелить свистами мимо ресниц прогал.

Где ждут дождем меня?

Запахи смол несет Иня.

Не сберегли окрест горсти твои ложбины

И мокнут сгорбленные спины нас простить.

Быть может липкая рубаха в гон дороже

Луковой нитки серебра у рукава.

Ты бронзой пагод судишь строже

Осколок медного ребра, лица овал

В лучах истомы.

В лучах истомы.

Қолдарыңыз бүлікшіл әжімдердің күлкісін алып жүрді.

Өзгенің ренішін ұрлаған адам иығына ілініпті.

Түйіндер күн батқанда кеуіп, намысшыл аршындарды жұбатып,

Ал ыстықта ауызды құтқаратыны белгісіз.

Күн қарсы алды - ізі сай сияқты шырылдайды,

Сұрауға қорқақ үмітпен артынан бармайсың.

Шөптермен тәжі бар - түнде оны айқайлауға асығыңыз,

Низамидің қауырсыны шыққа тоңады.

Ал еріннің үстінде қызыл қатып қалады - күнәсізді қорқыту үшін.

Бұлттың парақтарын шашыратып асығыс оқыды.

Күзде Арей тұяқ дүбірімен таңды шақырады,

Кірпіктерден өткен ысқырықтармен ағартқыш.

Олар менің жаңбырды қайда күтіп отыр?

Шайырлардың иісін Инья алып жүреді.

Шұңқырларыңызды бір уыс жинамаңыз

Ал еңкейген арқалар бізді кешіру үшін дымқыл болады.

Мүмкін, жабысқақ көйлек қымбатырақ

Жеңде күміс пияз жіп.

Сіз пагодалардың қоласымен қатаңырақ үкім етесіз

Мыс қабырғаның сынығы, сопақ беті

Жалқаулық сәулесінде.

Жалқаулық сәулесінде.