Прошлое поделом - Калинов Мост

Был в берегах изрыт,

Гнили в труху остовы.

Плакать умел навзрыд,

Как подсмотрел у вдовых.

Курень не уберег —

Дрогнул изменой узел.

Бросился поперек

Струй, где охваты сузил.

В косу грехи заплел,

Небо зрачком царапал.

Вычеты и тепло

Взять захотел нахрапом.

Рухнул сугроб норы,

Выгоны дрогнули —

В рысь обернулся ранимый.

Криками-брызгами

Заполночь рыскали

Спрятать скуластое имя.

Прошлое — поделом

Заново верень мерю,

В сумерках наделен

Скрасть позвоночник мели.

Только вокруг печаль

Правит изломы судеб.

Сбитень молвы почат —

На перекрестках судят.

И среди всех тебя

Грезит угрюмый голос

Кто обещал в степях

Петь на ресницах орось.

Где тебя Ветер носит —

Мокрая знает осень.

Имя никто не спросит.

Светится иней-проседь

Как не с той ноги умыться огневоды встали,

И в рубахах белых разбрелись садить хлеба.

Чтобы в лихолетье на удачу сгинуть даром —

Горько!

Кто теперь расскажет как орали без огляда,

Как горели волосы вспороть шов борозды.

Как гадали лепестками, — выбьет всходы градом —

Горько!

Там, где река,

Я запрягал

Ржавый от слез лемех.

Духа труды,

С Солнцем лады

Помнит одно Время

Клином плечо,

Наперечет

Тихо немых отпой.

Горлом согрей

С миром игрень,

Всех, кто ходил с тобой,

Видели павших выше,

Звездные пашни ищут.

Смехом морозы пьют,

Выцветут мел забуд.

Прошлое поделом

Жағалауда қазылған,

Қаңқалар шаңға айналды.

Мен қатты жылай аламын

Мен жесірлерді аңдығанымдай.

Тауықты құтқармадым -

Түйін өзгерістен дірілдеп кетті.

Асығып өтті

Қамту аймағы тарылған ағындар.

Өрілген күнәлар,

Аспанды оқушы тырнап алды.

Шегерімдер және жылу

Мен оны еріксіз қабылдағым келді.

Шұңқырдың қар үйіндісі құлады,

Жайылымдар дірілдеп кетті -

Жаралы адам сілеусінге айналды.

Спрей айқайлайды

Түн ортасы ауды

Жаман атауды жасырыңыз.

Өткені дұрыс

Мен тағы да өлшеймін

Ымыртқа берілген

Тартылған омыртқаны ұрлаңыз.

Айналада тек мұң

Тағдырдың сынықтарын басқарады.

Sbiten қауесеттер чаты -

Олар жол қиылысында төрелік етеді.

Және барлығыңыздың арасында

Күңгірт дауыс армандайды

Далада кім уәде берді

Кірпіктерге ән айту.

Жел сені қайда апарады

Ылғалды күзді біледі.

Ешкім атын сұрамайды.

Жарқыраған аяз

Өрт сөндірушілер дұрыс емес аяқпен жуу үшін қалай тұрды,

Ал ақ көйлекпен нан егуге тарап кетті.

Сәттілік үшін қиын уақытта өлу -

Ащы!

Енді артына қарамай қалай айғайлағанын кім айтады,

Бороздың тігісін жырту үшін шаш қалай күйді.

Олар жапырақшалармен болжаған кезде, ол бұршақпен қашуды құлатады -

Ащы!

Өзен қайда

мен жабадым

Көз жасынан тот басқан соқа.

рух еңбектері,

Күн шуағымен

Бір кезде есіне түседі

сына иық,

Сөзсіз

Тыныш үнсіз сусын.

Тамағыңызды жылытыңыз

Ойын әлемімен,

Сізбен бірге жүргендердің бәрі

Жоғарыда құлағанды ​​көрдім

Жұлдызды өрістер іздейді.

Олар аязды күліп ішеді,

Бордың өшетінін ұмытыңыз.

Өткенге қызмет ет