Покоряясь весне - Калинов Мост

Вздрогнув, застынут часы — это знак вдохновенья.

Чувствуя запахи трав, ты не сможешь спокойно вздохнуть.

И когда вдалеке протрубит заблудившийся странник,

Ты на хрустальном коне отправишься в путь.

Ужин в покинутом доме будет грустным и поздним.

Мать и отец не дождутся сына к столу.

В предрассветном покое, они вдруг услышат слабые звуки —

Это птицы запели в саду.

Покоритья весне.

Вечер настигнет тебя, умоляя уснуть.

Ты остановишь коня у безмолвной реки.

В сонной прозрачной воде, засмеются русалки,

Предлагая испить, сладкую чашу любви.

Покориться весне.

Звезды, мерцая вдали, вспыхнут чуть ярче.

Мраморный след на воде — это тайна Луны.

Нежно-сиреневый дым — это забытый напиток.

Наглотавшись его, ты увидишь забытые сны —

Покоришься весне.

Таңданып, сағат қатып қалады - бұл шабыттың белгісі.

Шөптердің иісін сезіп, тыныш тыныс ала алмайсыз.

Алыстан адасып кеткен қаңғыбас кернейлегенде,

Сіз кристалды атпен жолға шығасыз.

Тастанды үйде кешкі ас қайғылы және кеш болады.

Анасы мен әкесі ұлын дастархан басында күтпейді.

Таң алдындағы тыныштықта олар кенеттен әлсіз дыбыстарды естиді -

Бұл құстар бақшада ән салды.

Көктемгі жаулап алу.

Ұйықтауыңды өтініп, кеш батады.

Атты тынымсыз өзенге тоқтатасың.

Ұйқысы бар мөлдір суда су перілері күледі,

Ішуге ұсынатын, махаббаттың тәтті тостағанын.

Көктемге тапсырыңыз.

Алыстан жымыңдаған жұлдыздар сәл жарқырайды.

Судағы мәрмәр ізі - айдың құпиясы.

Бозғылт сирень түтіні - ұмытылған сусын.

Оны жұтып, сіз ұмытылған армандарды көресіз -

Көктемге тапсырыңыз.