По-прежнему - Калинов Мост

Гибкие строки сплетают узор,

Шепоты Оки края обнимают, —

Им не вернуться пугливой росой

В зелень мая.

Горстью украден размах без стыда, —

Были бы рады ослабить запястья.

Не шелохнуться в ревнивый удар,

Смерить прищуром глубокие пасти.

И несмышленым увидеть себя,

Греть завиток коры,

Бросить в затылок крик:

— Где ты только не был!

Пенил струи нерпой,

Ходил до рассвета туда-сюда.

Залпом меты отнял

Высечь вязь исподним,

Ронял в косы веток

Распыл утай.

Просится взглядом в некошеный стог,

Прячет добычу в лосиные шкуры,

Пьет поцелуй в январе,

Горькой весной.

В сумерках сговор с упрямым расторг,

Сталью поправил монгольские скулы,

Плач обернул в Навий зрень

Сгинуть в назой.

Высохло русло в песок,

В тропы — трещины, —

Даром просили еще

Б лица брызги.

Рядом остался один,

Верить прежнему.

И не спешит уходить,

Пыльной брысью.

Иілгіш жіптер өрнек тоқиды,

Оканың сыбырлары шетін құшақтайды, -

Олар қорқақ шық болып оралмайды

Мамырдың жасылына

Ұялмай ұрланған бір уыс, -

Білекті босатсақ, қуанар едік.

Қызғаныш соққысына көшпеңіз,

Терең ауыздарды қысыңыз.

Және өзіңізді көруді ойламайсыз

Қабықтың бұйрасын жылытыңыз,

Бастың артына айқайлаңыз:

- Қайда болмадың!

Тығыздағыш пенил,

Таң атқанша ары-бері жүрді.

Метаны бір жұтып жіберді

Іш киімді ойып алыңыз

Бұтақтардың өріміне түсірілді

Утай спрейі.

Шөпсіз шөпті бір қарап сұрайды,

Бұлан терісіне жемді жасырады,

Қаңтар айында поцелуй ішу

Ащы көктем.

Ымыртта қыңырлармен қастандық тоқтатылды,

Болат моңғолдың бет сүйектерін түзетіп,

Нави көрінісіне оранған жылап

Мұрыннан өледі.

Төсек құм болып кепті,

Жолдарда - жарықтар, -

Олар көбірек сұрады

B бет спрейі.

Жақын жерде біреуі қалды

Әлі де сеніңіз.

Және кетуге асықпайды

Шаңды шашыраңқы.