Не придёт пора - Калинов Мост

Выдавят испарину хищные взгляды,

Сникнут непонятные стонами рядом.

Ров у реки — пни да коряги,

Здесь сопляки-соколы лягут

Плечо в плечо.

Выпьют беды хохотом гулкие души,

Палево нутра поздней клятвой притушат.

Лопнет воротник у беспутного брата,

Надвое разрубит век секира-расплата.

Высохнет кулак бесполезною дракой,

Свяжет День грозу свежесрубленой плахой.

Пеной пустой выкипят крики;

Кто за кустом видел великим

Слово свое,

Дело свое,

Слово свое,

Дело свое,

Не придет пора отвечать за потеху —

Не придет пора.

Жыртқыш көзқарастар терді сығады,

Түсінбейтін ыңырсыған дауыстар жақыннан құлдырайды.

Өзен жағасындағы арық - дүбірлер мен шұңқырлар,

Мұнда сұңқарлар жатады

Иық тірек.

Жаңғырған жандар қиыншылықты күлкімен ішеді,

Бозарған іші кеш антпен сөнеді.

Ерінбеген ағайынның жағасы жарылады,

Балта жазасы ғасырды екіге бөледі.

Пайдасыз күресте жұдырық құрғайды,

Найзағай күнін жаңа кесілген кесу блогымен байланыстырады.

Айқайлар бос көбікті қайнатады;

Бұтаның артында ұлыны кім көрді

өз сөзі,

Бұл сенің ісің,

өз сөзі,

Бұл сенің ісің,

Ермек үшін жауап беретін уақыт келмейді -

Уақыт келмейді.