Крошево вытупа - Калинов Мост

День вычеркнул плач ичигом ярым.

Звезд трещина пьет лешего талым.

И в сумерках без умолку свищет.

Гроздь медная ждет бедного кижечь.

Пьет из руки, вьет изургень взглядом.

В ночь до краев спрятал норов рядом.

А засветло роса ведра дрогнет.

В треск бересты зараз остыл локтем.

Я три года стоял рядом серой стеной,

Прорубил кистенем рукава в Дастояр.

Обещала — дождет без добычи меня,

Но чужая снеярь обручила дождем.

Ураганил птенцом в брызги бился звенеть,

И обмолвился ей, горемыт, бубенцом.

Видно, не с той ноги встарь

Бросился звон приручать.

Утром густой туман сдал

Просекой в плеск ручья.

А на пальцах кривых вся добыча моя,

И печалится май поцелуем молвы.

Ни кола, ни двора —

Только клочьями шерсть,

И поругана честь

Очи в ночь затворять.

Ладно, затеплилась сталь:

Гонит увидеть тебя.

Просит ремень себе в дар

Крошево вытупа,

Крошево вытупа.

Күнді жалынды ішігімен жылап өтті.

Жұлдыздардың жарылуы еріген гоблинді ішеді.

Ал ымыртта тынымсыз ысқырады.

Кедей кижечті бір шоқ мыс күтіп тұр.

Қолынан ішеді, бір қарап күрсінеді.

Түнде ол жақын жердегі шұңқырды шетіне дейін тығып қойған.

Ал таң атқанша шелектің шықы дірілдейді.

Қайың қабығының сықырлағаны лезде шынтақпен суыды.

Үш жыл бойы мен сұр қабырғаның жанында тұрдым,

Дастоярдағы жеңді тайғақпен кесті.

Уәде етілген - мен үшін олжасыз жаңбыр жауады,

Бірақ басқа біреудің бальнигі мені жаңбырмен құда болды.

Бүріккіштегі дауыл балапан қоңырау шалу үшін күресті,

Ол оған, байғұс, қоңыраумен айтты.

Шамасы, дұрыс емес аяқпен, кәрі

Қоңырау соғылды.

Таңертең қалың тұман өтті

Шашырап жатқан ағынға тазарту.

Қисықтардың саусақтарында менің барлық олжам бар,

Ал мамырдың өсек сүйісі мұңаяды.

Қада жоқ, аула жоқ -

Тек жүннің сынықтары

Және намысына тиген

Түнде көзіңізді жабыңыз.

Жарайды, болат қызып жатыр:

Сізді көру үшін айдауда.

Сыйлық ретінде белдік сұрайды

Крошево жиегі,

Крошево жиегі.