Гон в полдень - Калинов Мост

Тронь лицо мое мокрой веткой

Свежей след оставь по щеке

Мозг изъеден мой гарью едкой

Пальцы тянутся к взрывчеке

Дай глоток воды расцелебной,

Вымой волосы под дождем.

Может, станешь мне расцаревной,

Может ядом жгнешь.

Подождем.

Да только в голую степь ушло еще одно лето

Воет ветер дождем, темнеют рек рукава.

И остывает ладонь в разгул губами согрета

Мечет смертным крестом, который сам ковал, ковал

Долгим бегом-бегом пытался наверстать

Стал угрюмо пегий, забыл встать.

Россыпь трогал, трогал, кусал репейник крут.

Вывернули локоть в беде крут

Гон в полдень безымянных.

Гон в полдень без исхода.

Слушай выстрелы на закате.

Помни по утру блеск ружья.

Как теряет рога сохатый,

Я пришелся тебе в мужья.

Брось загар плечей обреченных.

Выжечь соки из глаз менял.

Я искал тебя в травах черных,

Нюх звериный подвел меня.

Да только в голую степь ушло еще одно лето,

Засыпает песком основы громких времен.

И остывает ладонь в разгул губами согрета

Ухожу в эту степь, тобой клеймлен, клеймен, клеймен.

Я там не был, не был, гулял в густом бору.

Как делили небо ковши рук.

Вскладчину гуляли, дымились щеки до утра,

Смяли цвет буланый в пылу драк

Гон в полдень безымянных.

Гон в полдень без исхода

Бетімді дымқыл бұтақпен түртіңіз

Бетке жаңа із қалдырыңыз

Менің жанып тұрған күйдіргім миды жеп қойды

Саусақтар жарылғыш затқа жетеді

Маған бір жұтым емдік су беріңізші

Жаңбырда шашыңызды жуыңыз.

Мүмкін сен менің ханшайымым боласың,

Сіз уланып қалуыңыз мүмкін.

Күтейік.

Иә, жалаң далаға тағы бір жаз ғана кетті

Жаңбырмен жел соғады, өзендердің жеңдері қараңғыланады.

Ал алақан ерінге жылынған көңіл-күйде суытады

Мұсаның өзі соққан өлім айқышы бар

Ұзақ жүгіруде қуып жетуге тырысты

Ол мұңайып кетті, тұруды ұмытты.

Қойшы тиіп, сипап, тістегені салқын.

қиналған шынтақ

Түсте есімсіз барады.

Нәтижесіз түсте барады.

Күн батқан кездегі кадрларды тыңдаңыз.

Таңертең мылтық жарқырағанын есте сақтаңыз.

Бұлан мүйізінен айырылады,

Мен сенің күйеуің болдым.

Қырылған иықтардың күйгенін тастаңыз.

Шырындарды айырбастаушылардың көзінен өртеп жіберіңіз.

Мен сені қара шөптен іздедім,

Жануарлардың иісі көңілімді қалдырды.

Иә, жалаң далаға тағы бір жаз өтті,

Қатты уақыттардың іргетасын құммен жабады.

Ал алақан ерінге жылынған көңіл-күйде суытады

Кетемін мына далаға, Сенің таңбаңмен, таңбалы, таңбалы.

Мен болған жоқпын, жоқпын, қалың орманда жүрдім.

Шелек қолдар аспанды қалай бөлді.

Олар құмар ойнады, таң атқанша жақтары түтіндеп,

Жекпе-жектің қызған шағында өңі тайды

Түсте есімсіз барады.

Түске дейін нәтиже жоқ