Гой - Калинов Мост

Старая дорога, давняя тревога,

Пепел заметает горькие следы.

Песней вдаль шагаю, сумерки глотаю,

Ночь в ладонях тает, пью горстями дым.

В широком поле бродяга-ветер

Устало прячется в пыли.

Дубьем оборван, устами светел,

Быльем ресницы выбелил.

Эй, гой, что не весел

Плечи опустил,

Голову повесил, загрустил.

Ой, да крепко.

Как ни ловили капканы-сети,

Как ни травили кнут и ложь,

Опять вернешься, грозой раздетый,

Будить округи ни за грош.

Эй, гой, что не весел

Плечи опустил,

Голову повесил, загрустил.

Ой, да крепко.

Эй, гой, что не весел

Плечи опустил,

Голову повесил, загрустил.

Ой, да крепко.

Ескі жол, ескі уайым

Күл ащы іздерді жабады.

Ән мен алысқа барамын, іңірді жұтамын,

Алақанымда түн ериді, Уыс-уыс түтін ішемін.

Кең далада, қаңғыбас жел

Шаршап шаңға тығылады.

Дубым жұлынды, аузы жарқырайды,

Бұрын ағартылған кірпіктер.

Эй, гой, не қызық емес

иықтар түсіп кетті,

Ол мұңайып басын салбыратып қойды.

Иә, күшті.

Олар торларды қалай ұстаса да,

Қамшы мен өтірік қалай уланғанмен,

Қайтасың, найзағайдан шешініп,

Маңайдағыларды бекер оятыңыз.

Эй, гой, не қызық емес

иықтар түсіп кетті,

Ол мұңайып басын салбыратып қойды.

Иә, күшті.

Эй, гой, не қызық емес

иықтар түсіп кетті,

Ол мұңайып басын салбыратып қойды.

Иә, күшті.