Честное слово (Памяти Джима Моррисона) - Калинов Мост

В городе Париже в начале июля

Я столкнулся с ним, когда играл в прятки.

Он рвал свои стихи, пил дешевые виски

И плакал.

Его поджидала смерть

И он знал об этом.

Его лицое изрытое траншеями сомнений

Успокоилось, покрылось слоем мела.

Я спросил в упор:

— Куда ты собрался?

Он шепнул:

— На небо, — и улыбнулся.

Честное слово!

В душном июле я запомнил как он умирал.

От снов до вдохновенья целая вечность,

Я трижды мог пропасть пока ее мерил.

Звериное чутье выручало в слепой дороге.

Я встретил могикан, для которых честь табу

И холеных фаворитов, что бесятся с жиру.

У первых был внимательным учеником,

Вторым вгрызался в глотку дикой собакой.

Издерганный молвой о распятой любви,

Израненный баграми языкастых пророков

Я медленно ступал по дымящей земле

И мучался жаждой.

Может быть мне просто повезло

Воронью всему на зло.

Мне не дали сгинуть в прорве дней,

Помогли залечить раны.

По тропинкам узким и шальным,

По обрывам ледяным.

К родникам живым провели меня

Мимо зоркой охраны.

Я припал к воде запекшимся ртом

И жадно пил глотая свое отраженье.

Да видно перебрал живительной влаги,

Меня начал бить озноб.

В памяти кипел раскаленный июль.

Париж не поперхнулся своею жертвой.

Я решил двигаться чтобы согреться,

Я начал двигаться чтобы согреться.

Честное слово!

Я не хочу умереть в ожидании солнца.

В городе Париже в начале июля

Я столкнулся с ним, когда играл в прятки.

Он рвал свои стихи и пил дешевые виски

И плакал.

Его поджидала смерть

И он знал об этом.

Его лицо изрытое траншеями сомнений

Успокоилось, покрылось слоем мела.

Я спросил его в упор:

— Куда, Джим, собрался?

Он шепнул:

— На небо…

Париж қаласында шілде айының басында

Жасырынбақ ойнап жүргенімде оған тап болдым.

Өлеңдерін жыртты, арзан виски ішті

Және жылады.

Оны өлім күтіп тұрды

Және ол бұл туралы білді.

Оның жүзі күдікке толы

Тыныштандырылған, бор қабатымен жабылған.

Мен анық сұрадым:

- Сен қайда бара жатырсың?

Ол сыбырлады:

– Аспанға, – деп күлді.

Шын сөзім!

Шілденің қақаған тұсында оның қалай өліп жатқаны есіме түсті.

Арманнан шабытқа дейін мәңгілік,

Мен оны өлшеп жатқанда үш рет жоғалып кетуім мүмкін еді.

Соқыр жолда хайуандық инстинкт көмектесті.

Мен құрметке тыйым салынған могикандарды кездестірдім

Және майға толы сүйкімді таңдаулылар.

Бірінші зейінді студент болды,

Екіншісін жабайы ит тамағынан тістеп алған.

Айқышқа шегеленген махаббат туралы қауесеттер азапталады,

Тілді пайғамбарлардың ілгегінен жараланған

Мен түтіндеген жерге ақырын қадам бастым

Ал ол шөлдеді.

Мүмкін менің жолым болған шығар

Қарғалар зұлымдық үшін.

Маған күндердің тұңғиығында құрып кетуге рұқсат болмады,

Жараларды емдеуге көмектесті.

Тар және ессіз жолдармен,

Мұзды жартастардың бойында.

Олар мені тірі бұлақтарға апарды

Бұрынғы қырағы сақшылар.

Аузым кепкен суға құладым

Ал ол өз шағылысын жұтып, ашкөздікпен ішеді.

Иә, сіз оның өмір беретін ылғалдан өткенін көресіз,

Мен қалтырай бастадым.

Ыстық шілде жадымда қайнады.

Париж құрбанын тұншықтырған жоқ.

Мен жылыну үшін көшуді шештім,

Мен жылыну үшін қозғала бастадым.

Шын сөзім!

Күнді күтіп өлгім келмейді.

Париж қаласында шілде айының басында

Жасырынбақ ойнап жүргенімде оған тап болдым.

Өлеңдерін жыртып, арзан виски ішті

Және жылады.

Оны өлім күтіп тұрды

Және ол бұл туралы білді.

Оның жүзі күдікке толы

Тыныштандырылған, бор қабатымен жабылған.

Мен одан қатты сұрадым:

— Джим, қайда бара жатырсың?

Ол сыбырлады:

- Аспанда...