La place aux ormeaux - Juliette Gréco

En trente-neuf, cette année-là

On commençait de faire la guerre

Moi, j'étais trop petite, je ne comprenais pas

Ce que c'était la guerre

Je regardais les fleurs et l’eau de la rivière

Ou je jouais aux caches sur la place aux ormeaux

Sur la place aux ormeaux

Il n’y avait plus de fêtes, plus de bals populaires

Il n’y avait plus qu' des vieux sur la place aux ormeaux

Sur la place aux ormeaux

On prenait Radio Londres en cachette, derrière

L’ombre de nos rideaux

Tandis qu’on découpait la France en deux morceaux

Et puis, ce fut enfin

L’année quarante-cinq

En quarante-cinq, cette année-là

On finissait de faire la guerre

Moi, qui avais grandi, je ne comprenais pas

Pourquoi faire la guerre

Je regardais les fleurs et l’eau de la rivière

Des garçons m’embrassaient sur la place aux ormeaux

Sur la place aux ormeaux

Y avait des bals partout, plein de bals populaires

On célébrait des noces sur la place aux ormeaux

Sur la place aux ormeaux

On prenait le soleil, s’enivrait de lumière

On tirait les rideaux

Tandis qu’on arrangeait l’Europe en plusieurs lots

La guerre était finie

Oui, mais enfin, depuis

Depuis ce temps, tout ce temps-là

On continue de faire la guerre

Et moi, qui suis adulte, je n' comprends toujours pas

Pourquoi faire la guerre

Alors qu’il y a des fleurs, des oiseaux, des rivières

Et des enfants qui s’aiment sur la place aux ormeaux

Aujourd’hui, il fait beau

Aujourd’hui, mais demain se pourrait-il sur Terre

Qu’un paradis se meure et nous fasse défaut

À tout jamais défaut?

Plus d’enfants au soleil, plus de paix sur la Terre

Plus de fleurs, plus d’oiseaux

Mais ce n’est pas possible, il fait tellement beau

Aujourd’hui, tellement beau

Sur la place aux ormeaux

Tellement beau

Отыз тоғызда, сол жылы

Соғыс жасай бастадық

Мен, мен тым кішкентай болдым, түсінбедім

Соғыс не болды

Мен өзендегі гүлдер мен суды тамашаладым

Қарағаш алаңында тері ойнап жүрген жерім

Қарағаш алаңында

Енді той-томалақтар, танымал шарлар болмады

Aux Abalones алаңында тек қарттар ғана қалды

Қарағаш алаңында

Біз Лондон радиосын қулықпен, артта қалдырдық

Перделеріміздің көлеңкесі

Біз Францияны екі бөлікке бөлгеніміздей

Сосын ақыры болды

Қырық бесінші жыл

Сол жылы қырық бесте

Біз соғысты аяқтадық

Есейген мені түсінбедім

Неге соғысқа барамыз

Мен өзендегі гүлдер мен суды тамашаладым

Қарағаш алаңында жігіттер мені сүйіп жатты

Қарағаш алаңында

Барлық жерде шарлар болды, көптеген танымал шарлар болды

Біз тойларды aux elmeaux деген жерде тойладық

Қарағаш алаңында

Күнге түстік, жарыққа мас болдық

Біз перделерді сызып отырдық

Өйткені Еуропа көптеп орналасты

Соғыс бітті

Иә, бірақ ақырында, содан бері

Содан бері, сол уақыттан бері

Біз соғысты жалғастырамыз

Ал мен ересек болған соң әлі түсінбеймін

Неге соғысқа барамыз

Гүлдер, құстар, өзендер бар кезде

Ал, бір-бірін сүйген балақайлар алаңқайда

Бүгін ауа райы тамаша

Бүгін, бірақ ертең ол Жерде болуы мүмкін

Бізді жұмақ өліп, жоғалтсын

Мәңгі жетіспеушілік пе?

Күнде көбірек балалар, Жерде көбірек бейбітшілік

Гүлдер көп, құстар көп

Бірақ бұл мүмкін емес, өте әдемі

Бүгін сондай әдемі

Қарағаш алаңында

Сондай әдемі