Champagne - Jacques Higelin

La nuit promet d'être belle car voici qu’au fond du ciel

Apparaît la lune rousse.

Saisi d’une sainte frousse, tout le commun des mortels

Croit voir le diable à ses trousses.

Valets volages et vulgaires, ouvrez mon sarcophage

Et vous, pages pervers, courrez au cimetière.

Prévenez de ma part mes amis nécrophages

Que ce soir, nous sommes attendus dans les marécages.

Voici mon message:

Cauchemars, fantômes et squelettes, laissez flotter vos idées noires

Près de la mare aux oubliettes, tenue du suaire obligatoire.

Lutins, lucioles, feux-follets, elfes, faunes et farfadets

Effraient mes grands carnassiers.

Une muse un peu dodue me dit d’un air entendu

«Vous auriez pu vous raser.

«Comme je lui fais remarquer deux-trois pendus attablés

Qui sont venus sans cravate

Elle me lance un œil hagard et vomit’sans crier gare

Quelques vipères écarlates.

Vampires éblouis par de lubriques vestales

Égéries insatiables chevauchant des Walkyries

Infernal appétit de frénésie bacchanales

Qui charment nos âmes envahies par la mélancolie

Satyres joufflus, boucs émissaires, gargouilles émues, fières gorgones

Laissez ma couronne aux sorcières et mes chimères à la licorne.

Soudain les arbres frissonnent car Lucifer en personne

Fait une courte apparition

L’air tellement accablé qu’on lui donnerait volontiers

Le Bon Dieu sans confession

S’il ne laissait, malicieux, courir le bout de sa queue

Devant ses yeux maléfiques

Et ne se dressait d’un bond dans un concert de jurons

Disant d’un ton pathétique

Que les damnés obscènes, cyniques et corrompus

Fassent griefs de leur peines à ceux qu’ils ont élus

Car devant tant de problèmes et de malentendus

Les dieux et les diables en sont venus à douter d’eux-mêmes

Dédain suprême.

Mais, déjà, le ciel blanchit, esprits

Je vous remercie de m’avoir si bien reçu.

Cocher, lugubre et bossu, déposez-moi au manoir et lâchez ce crucifix.

Décrochez-moi ces gousses d’ail qui déshonorent mon portail

Et me chercher sans retard

L’ami qui soigne et guérit, la folie qui m’accompagne

Et jamais ne m’a trahi: champagne.

Түн әдемі болуға уәде береді, өйткені бұл жерде аспанның түбінде

Қызыл ай пайда болады.

Қасиетті қорқынышпен, барлық қарапайым адамдар

Оның ізінде шайтанды көреді деп ойлайды.

Құбылмалы және өрескел валеттер, менің саркофагымды ашыңыз

Ал сендер зұлым беттер зиратқа қарай жүгіресіңдер.

Менен қоқысшы достарым білсін

Бүгін түнде біз батпақтарда күтеміз.

Міне менің хабарламам:

Қорқыныш, елестер мен қаңқалар, сіздің қара ойларыңыз қалықтасын

Обливион тоғанының жанында, міндетті кебін киіп.

Спрайттар, оттықтар, висптер, эльфтер, фаундар және спрайттар

Менің үлкен жыртқыштарымды қорқытыңыз.

Маған сәл толымды муза біліп айтты

«Сіз қырынуыңыз мүмкін еді.

«Мен оған нұсқағанымдай, асылған екі-үш адам отыр

Кім галстуксыз келді

Ол маған аңқау көзін лақтырып, ескертусіз құсады

Бірнеше қызыл жылан.

Нәпсіқұмар вестальдар таң қалдырған вампирлер

Валкирилерге мінген тойымсыз музалар

Бакханалияның ашулануына деген құштарлық

Мұң басып алған жанымызды кім сүйсіндіреді

Томпырақ сатиралар, айып ешкілер, эмоционалды гаргойлдар, мақтаншақ горгондар

Менің тәжімді бақсыларға, ал химерамды бір мүйіздіге қалдыр.

Кенеттен ағаштар дірілдей бастады, өйткені Люцифердің өзі

Қысқа көрініс жасайды

Ауаның басып кеткені сонша, біз оған қуана береміз

Мойындаусыз жақсы Құдай

Құйрық ұшын бұзық етіп жібермесе

Оның жаман көз алдында

Және балағат сөздердің хорында секірмеді

Аянышты үнмен айту

Ұятсыз, әдепсіз және жемқорлар қарғыс атсын

Олардың мұңын өздері сайлағандарға мұңдаңдар

Өйткені көптеген мәселелер мен түсінбеушіліктердің алдында

Құдайлар мен шайтандар өздеріне күмәнданды

Жоғары менсінбеу.

Бірақ қазірдің өзінде аспан ағарады, рухтар

Мені жақсы қабылдағаныңыз үшін рахмет.

Қайғылы, мұңайған жаттықтырушы мені сарайға тастап, мына айқышты тастаңыз.

Менің порталыма кір келтіретін сарымсақ түйірлерін алып тастаңыз

Ал мені кідіріссіз алып кетіңіз

Емдеп, емдейтін досым, Менімен бірге жүретін жындылық

Және маған ешқашан опасыздық жасамады: шампан.