Ballade des pendus - Jacques Douai

Frères humains qui après nous vivez,

N’ayez de coeur contre nous endurci,

Car, si pitié de nous pauvres avez,

Dieu en aura plus tôt de vous merci.

Vous nous voyez ci attachés, cinq, six:

Quant de la chair que trop avons nourrie,

Elle est déjà dévorée et pourrie,

Et nous, les os, devenons cendre et poudre.

De notre mal personne ne s’en rie:

Mais priez Dieu que tous nous veuille absoudre!

Бізден кейінгі адам ағайындар,

Бізге қарсы жүрегің қатпа,

Өйткені кедейлер бізді аяса,

Құдай сізге тезірек рахмет.

Сіз бізді мына жерде, бес, алты ретінде тіркегенін көресіз:

Біз тым көп тамақтандырған етті болсақ,

Ол әлдеқашан жеп, шіріген,

Ал біз, сүйектер, күл мен шаңға айналамыз.

Біздің жамандығымызға ешкім күлмейді:

Бірақ Алладан дұға етіңіз, бәріміз кешірілсін!