La tour Saint-Jacques - Jacques Douai

De quelques exploits amoureux

Notre esprit se rappelle,

Mais c’est toujours au moins heureux

Que le cœur est fidèle.

À celle qu’on ne peut avoir

On garde une tendresse,

Comme je fais depuis un soir

De ma pauvre jeunesse.

Ce soir-là j’avais pour l’amour

Mis mes habits de Pâques,

Car une fille faite au tour

Devait aller m’attendre au tour,

Tout autour de la tour Saint-Jacques.

Voilà comment c'était venu:

De fenêtre à fenêtre

En la voyant j’avais connu

Un immense bien-être!

Cette enfant était de Paris

Dont les filles sont fières,

Et n’ont pas toujours les maris

Qu’avaient rêvés leurs pères;

Et pour connaître mon amour

Ou mes habits de Pâques,

Ou pour mon bien-être de retour,

Nous devions nous trouver au tour,

Tout autour de la tour Saint-Jacques.

En ce temps-là, la tour n’avait pas

Rose blanche de pierre,

Ni la traîne et les falbalas

Que lui fait son parterre;

À ses pieds — poudreux et meurtris —

Des huttes et des halles,

Et dans son grand corps noir ou gris

On y fondait des balles:

Mais je l’aimais, j’aimais l’amour

Et mes habits de Pâques,

J’adore ce triste séjour

Puisque elle m’attendait autour,

Tout autour de la tour Saint-Jacques.

J’en fis à peine le chemin

Ma beauté vint de suite,

Lorsque jeune on parle d’hymen

Comme le cœur bat vite!

Le soleil était radieux,

Le ciel était sans voiles

Mais pour moi qui voyais ses yeux

Qu’importaient les étoiles!

Tout mon corps frissonnait d’amour

Dans mes habits de Pâques,

De la voir ainsi sans détour,

Avec ma chérie autour,

Tout autour de la tour Saint-Jacques.

Voilà le dernier couplet;

vous allez voir,

pourqoui il est le plus important.

«Vous avez sans doute un métier»

Dit ma jeune conquête.

«Oui», dis-je «Je suis ouvrier,

Ma famille est honnête».

«Je vous prenais pour un commis»,

Ajoute alors ma belle.

«Pourquoi n'êtes-vous pas mieux mis?,

Adieu monsieur!"dit-elle.

Soyez donc fier de votre amour,

De vos habits de Pâques,

Pour que la fin d’un si beau jour,

Vous trouve là pleurant autour,

Tout autour de la tour Saint-Jacques.

Кейбір махаббат ерліктерінен

Біздің санамыз есте,

Бірақ бұл әрқашан кем дегенде бақытты

Жүрек иманды.

Сізде жоқ адамға

Біз нәзіктік сақтаймыз,

Бір түн бойы істеп жүргенім сияқты

Кедей жас кезімнен.

Сол түні менде махаббат болды

Менің Пасха киімімді киіңіз,

Себебі айналаны бір қыз жасады

Мені айнала күтуге тура келді,

Тур Сен-Жактың айналасында.

Бұл былай болды:

Терезеден терезеге

Оны көргенде мен таныдым

Үлкен әл-ауқат!

Бұл бала Парижден болатын

Кімнің қыздары мақтанады,

Әрқашан күйеулеріңіз бола бермейді

Әкелері нені армандаған;

Және менің махаббатымды білу үшін

Немесе менің Пасха киімім,

Немесе менің амандығым үшін,

Біз бір-бірімізді табуымыз керек еді,

Тур Сен-Жактың айналасында.

Ол кезде мұнарада жоқ болатын

Ақ тас раушан,

Троллингтер де, бұрмалаулар да емес

Оның едені оған не істейді;

Оның аяғында - шаң басқан және көгерген -

саятшылықтар мен залдар,

Және оның үлкен қара немесе сұр денесінде

Онда оқтар еріген:

Бірақ мен оны сүйдім, сүйдім

Ал менің Пасха киімдерім,

Мен бұл қайғылы демалысты жақсы көремін

Ол мені айнала күтіп жүргендіктен,

Тур Сен-Жактың айналасында.

Мен әрең жеттім

Сұлулығым шықты,

Жас кезімізде үйлену туралы сөйлесеміз

Жүрек қалай тез соғады!

Күн жарқырап тұрды,

Аспан пердесіз болды

Бірақ оның көзін көрген мен үшін

Жұлдыздар не маңызды болды!

Махаббаттан бүкіл денем дірілдеп кетті

Менің Пасха киімімде,

Оны айналып өтпестен осылай көру үшін,

Сүйіктім қасымда,

Тур Сен-Жактың айналасында.

Бұл соңғы өлең;

сен көресің,

неге бұл ең маңызды.

«Жұмысың бар шығар»

Менің жас жеңісім деді.

– Иә, – дедім мен, – жұмысшымын,

Менің отбасым адал».

«Мен сені кеңсе қызметкері етіп алдым»,

Содан кейін менің сұлуымды қосыңыз.

«Неге жақсырақ киінбейсің?

Қош бол мырза!» – деді ол.

Сондықтан махаббатыңды мақтан тұт,

Пасха киімдеріңнен,

Осындай әдемі күннің соңы үшін,

Сені сол жерден табады жылап,

Тур Сен-Жактың айналасында.