Я тебя отвоюю - Ирина Аллегрова

Я тебя отвоюю у всех земель, у всех небес,

Оттого что лес — моя колыбель, и могила — лес,

Оттого что я на земле стою — лишь одной ногой,

Оттого что я о тебе спою — как никто другой.

Я тебя отвоюю у всех времен, у всех ночей,

У всех золотых знамен, у всех мечей,

Я ключи закину и псов прогоню с крыльца —

Оттого что в земной ночи я вернее пса.

Я тебя отвоюю у всех других — у той, одной,

Ты не будешь ничей жених, я — ничьей женой,

И в последнем споре возьму тебя — замолчи!

—

У того, с которым Иаков стоял в ночи.

Но пока тебе не скрещу на груди персты —

О проклятие!

— у тебя остаешься — ты:

Два крыла твои, нацеленные в эфир, —

Оттого что мир — твоя колыбель, и могила — мир!

Мен сені барлық жерден, барлық аспаннан қайтарамын,

Өйткені орман – бесігім, ал бейіт – орман,

Өйткені мен жерде тұрмын - бір аяғыммен,

Өйткені мен сен туралы ән айтамын - басқа ешкім сияқты.

Мен сені барлық уақытта, барлық түндерден қайтарамын,

Барлық алтын тулар, барлық қылыштар,

Мен кілттерді лақтырып, иттерді подъезден қуып жіберемін -

Өйткені жердің түнінде иттен де шыншылмын.

Мен сені басқалардан қайтарамын - одан,

Сен ешкімге күйеу болмайсың, мен ешкімге әйел болмаймын

Ал соңғы дау-дамайда мен сені аламын – үндеме!

—

Жақып түнде бірге тұрған адам.

Бірақ мен саусақтарымды кеудеңізде айқастырғанша -

О, қарғыс!

- сен қаласың - сен:

Эфирге бағытталған екі қанатың, -

Өйткені дүние сенің бесігің, ал бейіт – дүние!