Маэстро - Ирина Аллегрова

Открыт рояль, и ждет клавиатура

того, чьи пальцы прикасались к ней,

кто может так легко и штиль и бурю

прекрасной сделать музыкой своей.

Пусть сцену свет зальет прожекторами,

блесните вертуозностью своей.

Черствее мы становимся с годами,

а музыка нас делает добрей.

Припев:

Маэстро, прошу вас, к роялю

и разгоните музыкой печаль.

Я знаю, родной, вы устали,

но жить без музыки не может ваш рояль.

Играете вы форте или пьяно,

но звуков жизнь рождается струной.

Рояли умирают как ни странно

от звуков, что зовется тишиной.

Припев:

Маэстро, маэстро, прошу вас, к роялю

и разгоните музыкой печаль.

Я знаю, родной, я знаю, вы устали,

но жить без музыки не может ваш рояль.

Фортепиано ашық, пернетақта күтіп тұр

оған саусақтары тиген адам,

кім соншалықты оңай және тыныш және дауыл жасай алады

өз музыкаңызды жасау үшін әдемі.

Сахна прожекторларға толы болсын,

шеберлігіңмен жарқырай бер.

Жасы ұлғайған сайын қатал боламыз,

ал музыка бізді мейірімді етеді.

Хор:

Маэстро, өтінемін, фортепианоға

және мұңды музыкамен сейілтеді.

Білемін, қымбаттым, сен шаршадың,

бірақ сіздің фортепианоңыз музыкасыз өмір сүре алмайды.

Сіз форте ойнайсыз ба әлде мас

бірақ дыбыстардан өмір жіп болып туады.

Пианинолар біртүрлі өледі

үнсіздік деп аталатын дыбыстардан.

Хор:

Маэстро, маэстро, өтінемін, фортепианоға

және мұңды музыкамен сейілтеді.

Білемін, қымбаттым, шаршағаныңды білемін,

бірақ сіздің фортепианоңыз музыкасыз өмір сүре алмайды.