L'île de nous - Hélène Ségara

Loin de toi mon coeur apprend à battre

Doucement

Un vent calme caresse des harpes

En passant

Et j’entends dans le silence de ma vie

L’océan qui me sépare de l’oubli

Il fait si beau

Presque trop

Sur la lande aux oiseaux

Tout ici a des couleurs d’exil

De regrets

Qui s’enfuit dans la lumière fragile

Des marais

Et je marche sur nos traces dans l’automne

Sur des chemins où ne passe plus personne

Alors je parle aux roseaux

Sur la lande aux oiseaux

Sur chaque pierre

Nos âmes comme du lierre

S’enlacent pour toujours, toujours

Sur chaque banc

Un souvenir m’attend

Au rendez-vous

Mais c’est a peine

Si je sais d’où je t’aime

A cent mille lieues de tout, de tout

Ce bout de terre

Si solitaire

C’est l'île de nous

Loin de toi, mon corps apprend a vivre

Autrement

Des étoiles dansent dans le vide

Hors du temps

Là où nos voix, dans les dunes s’envoûtaient

Il n’y a plus que les brunes d'éternité

Alors je parle aux roseaux

Sur la lande aux oiseaux

Sur chaque pierre

Nos âmes comme du lierre

S’enlacent pour toujours, toujours

Sous chaque pont

Nos deux ombres s’en vont

Au fil des jours

Comme les nuages

Il y a des voyages

Que ne font que les fous, les fous

Et je t’appelle

Du fond du ciel

De l'île de nous

Et je t’attends

Au bout du temps

Sur l'île de nous

Сенен алыс менің жүрегім соғуды үйренеді

Ақырын

Тыныш жел арфаларды сипады

Айтпақшы

Ал мен өмірімнің тыныштығында естимін

Мені ұмытудан айыратын мұхит

Сырт өте жақсы

дерлік тым көп

Құс саябағында

Мұндағы барлық нәрсе қуғынның түстері бар

Өкінішті

Нәзік жарықта кім қашады

Батпақтар

Ал мен күзде біздің ізімізбен жүремін

Ешкім өтпейтін жолдарда

Сондықтан мен қамыспен сөйлесемін

Құс саябағында

Әр таста

Біздің жанымыз шырмауық сияқты

Мәңгілік, мәңгілік құшақта

Әрбір орындықта

Мені бір естелік күтіп тұр

Кездесу

Бірақ бұл екіталай

Мен сені қайдан сүйетінімді білсем

Барлығынан, барлығынан жүз мың лига

Бұл жер учаскесі

Сондай жалғыздық

Бұл біздің арал

Сенен алыс менің денем өмір сүруді үйренеді

Әйтпесе

Бос жерде жұлдыздар билейді

Уақыт бітті

Дауысымыз қай жерде, құмдарда сиқырланған

Мұнда тек мәңгілік брюнеткалар ғана бар

Сондықтан мен қамыспен сөйлесемін

Құс саябағында

Әр таста

Біздің жанымыз шырмауық сияқты

Мәңгілік, мәңгілік құшақта

Әр көпірдің астында

Біздің екі көлеңкеміз кетіп барады

Күндер өтіп бара жатыр

Бұлттар сияқты

Сапарлар бар

Ақылсыз, жынды адамдар не істейді

Ал мен сені шақырамын

Аспан түбінен

Біздің аралдан

Ал мен сені күтемін

Уақыттың соңында

Біздің аралда