Sur la mort d'une cousine de sept ans - Georges Brassens

Hélas, si j’avais su lorsque ma voix qui prêche

T’ennuyait de leçons, que sur toi rose et fraîche

L’oiseau noir du malheur planait inaperçu,

Que la fièvre guettait sa proie et que la porte

Où tu jouais hier te verrait passer morte

Hélas, si j’avais su !

Enfant, je t’aurais fait l’existence bien douce,

Sous chacun de tes pas j’aurais mis de la mousse;

Tes ris auraient sonné chacun de tes instants;

Et j’aurais fait tenir dans ta petite vie

Des trésors de bonheur immense à faire envie

Aux heureux de cent ans.

Loin des bancs où pâlit l’enfance prisonnière,

Nous aurions fait tous deux l'école buissonnière.

Au milieu des parfums et des champs d’alentour

J’aurais vidé les nids pour emplir ta corbeille;

Et je t’aurais donné plus de fleurs qu’une abeille

N’en peut voir en un jour.

Puis, quand le vieux janvier les épaules drapées

D’un long manteau de neige et suivi de poupées,

De magots, de pantins, minuit sonnant accourt;

Parmi tous les cadeaux qui pleuvent pour étrenne,

Je t’aurais faite asseoir comme une jeune reine

Au milieu de sa cour.

Mais je ne savais pas et je prêchais encore;

Sûr de ton avenir, je le pressais d'éclore,

Quand tout à coup pleurant un pauvre espoir déçu,

De ta petite main j’ai vu tomber le livre;

Tu cessas à la fois de m’entendre et de vivre

Hélas, si j’avais su !

Әттең, уағыздау даусымды қашан білсем

Сізді сабақтардан жалықтырды, тек сізде қызғылт және балғын

Қара құс байқамай қалықтады,

Әлгі қызба оның олжасын да, есікті де аңдыды

Кеше ойнаған жерде сенің өліп бара жатқаныңды көретін

Әттең, мен білсем ғой!

Бала кезімде мен сен үшін өмірді өте қызықты етер едім,

Әр қадамыңның астына мүк қояр едім;

Сенің күлкің сенің әрбір сәтіңді естір еді;

Ал мен сенің кішкентай өміріңе сай болар едім

Қызғаныш үшін орасан зор бақыт қазынасы

Бақытты жүз жылдыққа.

Түрмедегі балалық шақ бозарған орындықтардан алыс,

Екеуміз сабақты тастап кететін едік.

Парфюмерия мен айналадағы өрістердің ортасында

Мен себетіңді толтыру үшін ұяларды босататын едім;

Ал мен саған арадан да көп гүл сыйлар едім

Оны бір күнде көру мүмкін емес.

Содан кейін иығына иығы бар ескі қаңтар

Ұзын қар жамылғысымен, артынан қуыршақтармен,

Қазыналардан, қуыршақтардан, түн ортасы ереуілдер тездеді;

Жаңа жыл қарсаңында жауатын барлық сыйлықтардың ішінде,

Мен сені жас патшайым сияқты отырғызар едім

Оның сотының ортасында.

Бірақ мен білмедім және әлі де уағыздадым;

Сенің болашағыңа сенімдімін, мен оны гүлденуге шақырдым,

Кедей үміт күтпеген жерден жылағанда,

Сенің кішкентай қолыңнан мен кітаптың құлағанын көрдім;

Сен мені тыңдаудан да, өмір сүруден де қалдың

Әттең, мен білсем ғой!