Le Grand Chêne - Georges Brassens

Il vivait en dehors des chemins forestiers

Ce n'était nullement un arbre de métier

Il n’avait jamais vu l’ombre d’un bûcheron

Ce grand chêne fier sur son tronc

Il eût connu des jours filés d’or et de soie

Sans ses proches voisins, les pires gens qui soient;

Des roseaux mal pensant, pas même des bambous

S’amusant à le mettre à bout

Du matin jusqu’au soir ces petit rejetons

Tout juste cann' à pêch', à peine mirlitons

Lui tournant tout autour chantaient, in extenso

L’histoire du chêne et du roseau

Et, bien qu’il fût en bois, les chênes, c’est courant

La fable ne le laissait pas indifférent

Il advint que lassé d'être en but aux lazzi

Il se résolu à l’exil

A grand-peine il sortit ses grands pieds de son trou

Et partit sans se retourner ni peu ni prou

Mais, moi qui l’ai connu, je sais qu’il en souffrit

De quitter l’ingrate patrie

A l’orée des forêts, le chêne ténébreux

A lié connaissance avec deux amoureux

"Grand chêne laisse-nous sur toi graver nos noms…"

Le grand chêne n’as pas dit non

Quand ils eur’nt épuisé leur grand sac de baisers

Quand, de tant s’embrasser, leurs becs furent usés

Ils ouïrent alors, en retenant des pleurs

Le chêne contant ses malheurs

"Grand chên', viens chez nous, tu trouveras la paix

Nos roseaux savent vivre et n’ont aucun toupet

Tu feras dans nos murs un aimable séjour

Arrosé quatre fois par jour."

Cela dit, tous les trois se mettent en chemin

Chaque amoureux tenant une racine en main

Comme il semblait content!

Comme il semblait heureux!

Le chêne entre ses amoureux

Au pied de leur chaumière, ils le firent planter

Ce fut alors qu’il commença de déchanter

Car, en fait d’arrosage, il n’eut rien que la pluie

Des chiens levant la patt' sur lui

On a pris tous ses glands pour nourrir les cochons

Avec sa belle écorce on a fait des bouchons

Chaque fois qu’un arrêt de mort était rendu

C’est lui qui héritait du pendu

Puis ces mauvaises gens, vandales accomplis

Le coupèrent en quatre et s’en firent un lit

Et l’horrible mégère ayant des tas d’amants

Il vieillit prématurément

Un triste jour, enfin, ce couple sans aveu

Le passa par la hache et le mit dans le feu

Comme du bois de caisse, amère destinée!

Il périt dans la cheminée

Le curé de chez nous, petit saint besogneux

Doute que sa fumée s'élève jusqu'à Dieu

Qu’est-c'qu'il en sait, le bougre, et qui donc lui a dit

Qu’y a pas de chêne en paradis?

Qu’y a pas de chêne en paradis?

Ол орман жолдарында өмір сүрді

Бұл ешқашан кәсіп ағашы емес еді

Ол ешқашан ағаш өңдеушінің көлеңкесін көрмеген

Оның діңінде бұл үлкен мақтаныш емен ағашы

Ол алтын мен жібектен иірілген күндерді білетін еді

Жақын көршілері болмаса, ең нашар адамдар бар;

Жаман ойлайтын қамыс, тіпті бамбук емес

Оны қою қызық

Таңертеңнен кешке дейін бұл кішкентай төлдер

Әрең балық аулауға болмайды, әрең мирлитондар

Оны айналдырып, сөзбе-сөз ән айтып жатты

Емен мен қамыс туралы әңгіме

Және, ол ағаштан жасалған болса да, емен, ол кең таралған

Аңыз оны бей-жай қалдырған жоқ

Лацциге гол соғудан шаршадым

Ол жер аударуға шешім қабылдады

Қатты қиналып үлкен аяғын шұңқырынан шығарды

Және артына қарамай, аз немесе ештеңе жоқ

Бірақ, мен оны білетінмін, оның осыдан зардап шеккенін білемін

Шүкіршіліксіз туған жерді тастап кету

Орманның шетінде, қара емен

Екі ғашықпен дос болды

«Ұлы емен саған атымызды ойып жазайық...»

Үлкен емен «жоқ» деген жоқ

Олар үлкен сөмкелерін сүйіп болған кезде

Осыншама сүйіскеннен тұмсықтары тозып кеткенде

Сосын олар естіп, көз жасын тыяды

Емен өз бақытсыздықтарын айтып жатыр

«Үлкен емен, бізге кел, тыныштық табасың

Біздің қамыс өмір сүруді біледі, қаламы жоқ

Сіз біздің қабырғамызда жағымды демалыс жасайсыз

Күніне төрт рет суарылады».

Осылай үшеуі де жолға шығады

Қолында тамыр ұстаған әрбір ғашық

Ол қандай бақытты көрінді!

Ол қандай бақытты көрінді!

Ғашықтары арасындағы емен ағашы

Олар саяжайының етегіне отырғызды

Дәл осы кезде оның көңілі кете бастады

Өйткені суару жағынан жаңбырдан басқа ештеңе болмады

Оған табандарын көтеріп тұрған иттер

Шошқаларды тамақтандыру үшін біз оның барлық желеңділерін алдық

Оның әдемі қабығымен біз тығындар жасадық

Әр жолы өлімге ордер берілді

Асылған адамды мұра еткен де сол еді

Содан кейін бұл жаман адамдар, вандалдар

Оны төртке бөліп, одан төсек жасады

Ал сұмдық ғашықтар көп болды

Ол ерте қартаюда

Қайғылы күн, ақыры, мойындаусыз бұл жұп

Оны балтадан өткізіп, отқа қойды

Жәшік ағашындай, ащы тағдыр!

Ол мұржада өледі

Біздің үйдің діни қызметкері, мұқтаж кішкентай әулие

Оның түтіні Құдайға көтерілетініне күмәнданады

Ол не біледі, бұзақы және оған кім айтты

Жұмақта емен ағашы жоқ?

Жұмақта емен ағашы жоқ?