Sale petit bonhomme - Georges Brassens

Sale petit bonhomme, il ne portait plus d’ailes,

Plus de bandeau sur l'œil et d’un huissier modèle,

Arborait les sombres habits

Dès qu’il avait connu le krach, la banqueroute

De nos affaires de cœur, il s'était mis en route

Pour recouvrer tout son fourbi.

Pas plus tôt descendu de sa noire calèche,

Il nous a dit: «je viens récupérer mes flèches

Maintenant pour vous superflu’s.

«Sans une ombre de peine ou de mélancolie,

On l’a vu remballer la vaine panoplie

Des amoureux qui ne jouent plus.

Avisant, oublié', la pauvre marguerite

Qu’on avait effeuillé', jadis, selon le rite,

Quand on s’aimait un peu, beaucoup,

L’un après l’autre, en place, il remit les pétales;

La veille encore, on aurait crié au scandale,

On lui aurait tordu le cou.

Il brûla nos trophé's, il brûla nos reliques,

Nos gages, nos portraits, nos lettres idylliques,

Bien belle fut la part du feu.

Et je n’ai pas bronché, pas eu la mort dans l'âme,

Quand, avec tout le reste, il passa par les flammes

Une boucle de vos cheveux.

Enfin, pour bien montrer qu’il faisait table rase,

Il effaça du mur l’indélébile phrase:

«Paul est épris de Virginie.

«De Virgini', d’Hortense ou bien de Caroline,

J’oubli' presque toujours le nom de l’héroïne

Quand la comédie est finie.

«Faut voir à pas confondre amour et bagatelle,

A pas trop mélanger la rose et l’immortelle,

Qu’il nous a dit en se sauvant,

A pas traiter comme une affaire capitale

Une petite fantaisie sentimentale

Plus de crédit dorénavant.

"

Ma mi', ne prenez pas ma complainte au tragique.

Les raisons qui, ce soir, m’ont rendu nostalgique,

Sont les moins nobles des raisons,

Et j’aurais sans nul doute enterré cette histoire

Si, pour renouveler un peu mon répertoire

Je n’avais besoin de chansons.

Кішкентай лас жігіт, ол енді қанат тақпады,

Енді соқырлар мен модельдер жоқ,

Қара киім киді

Ол апатты, банкроттықты білген бойда

Ол жолға қойған біздің істеріміз туралы

Оның барлық заттарын қалпына келтіру үшін.

Қара күймеден түсе сала,

Ол бізге: «Мен жебелерімді алуға келемін

Енді сізге артық.

«Қайғы мен меланхолия көлеңкесі жоқ,

Біз оның бос сөмкесін жинап жатқанын көрдік

Енді ойнамайтын ғашықтар.

Хабарландыру, ұмытылған', бейшара ромашка

Бұл бұрын салт бойынша шешілген болатын.

Біз бір-бірімізді аз, көп сүйген кезде,

Орнында бірінен соң бірі жапырақшаларды ауыстырды;

Алдыңғы күні біз ренжіп жылар едік,

Оның мойыны қайырылып қалатын еді.

Ол біздің олжаларымызды өртеп жіберді, ол біздің жәдігерлерімізді өртеп жіберді,

Біздің уәделеріміз, портреттеріміз, идиллиялық әріптеріміз,

Өрттің үлесі жақсы болды.

Ал мен селт етпедім, жанымда өлім жоқ,

Қалғандарымен ол жалыннан өткенде

Шашыңыздың бұйрасы.

Ақырында, оның таза сыпырып жатқанын көрсету үшін,

Ол өшпес сөзді қабырғадан өшіріп тастады:

«Пол Вирджинияға ғашық.

«Виржиниден», Гортензиядан немесе Каролиннен,

Мен кейіпкердің есімін үнемі ұмытып қаламын

Комедия біткен кезде.

«Сіз махаббат пен ұсақ-түйекті шатастырмауыңыз керек,

Раушан мен мәңгілікті көп араластырмаңыз,

Ол қашып бара жатып бізге былай деді:

Капитал мәселесі ретінде қарастыруға болмайды

Кішкене сентименталды қиял

Бұдан былай көбірек несие.

"

Жаным, шағымымды қайғылы қабылдама.

Бүгінгі кеш мені ностальгияға айналдырған себептер,

Ең аз асыл себептер,

Ал мен бұл оқиғаны сөзсіз көміп тастар едім

Иә, репертуарымды біраз жаңартып алайын

Маған әндер керек емес еді.