Le Vingt-Deux Septembre - Georges Brassens

Un vingt-deux de septembre au diable vous partites

Et, depuis, chaque année, à la date susdite

Je mouillais mon mouchoir en souvenir de vous…

Or, nous y revoilà, mais je reste de pierre

Plus une seule larme à me mettre aux paupières:

Le vingt-deux de septembre, aujourd’hui, je m’en fous

On ne reverra plus au temps des feuilles mortes

Cette âme en peine qui me ressemble et qui porte

Le deuil de chaque feuille en souvenir de vous…

Que le brave Prévert et ses escargots veuillent

Bien se passer de moi pour enterrer les feuilles:

Le vingt-deux de septembre, aujourd’hui, je m’en fous

Jadis, ouvrant mes bras comme une paire d’ailes

Je montais jusqu’au ciel pour suivre l’hirondelle

Et me rompais les os en souvenir de vous…

Le complexe d’Icare à présent m’abandonne

L’hirondelle en partant ne fera plus l’automne:

Le vingt-deux de septembre, aujourd’hui, je m’en fous

Pieusement noué d’un bout de vos dentelles

J’avais, sur ma fenêtre, un bouquet d’immortelles

Que j’arrosais de pleurs en souvenir de vous…

Je m’en vais les offrir au premier mort qui passe

Les regrets éternels à présent me dépassent:

Le vingt-deux de septembre, aujourd’hui, je m’en fous

Désormais, le petit bout de coeur qui me reste

Ne traversera plus l'équinoxe funeste

En battant la breloque en souvenir de vous…

Il a craché sa flamme et ses cendres s'éteignent

A peine y pourrait-on rôtir quatre châtaignes:

Le vingt-deux de septembre, aujourd’hui, je m’en fous

Et c’est triste de n'être plus triste sans vous

Жиырма екі қыркүйек сенімен тозаққа

Содан бері, жыл сайын, жоғарыда аталған күні

Сені еске алып, орамалымды сулап жаттым...

Міне, біз тағы да барамыз, бірақ мен әлі таспын

Менің қабағыма бір жас та әкелмейді:

Жиырма екінші қыркүйек, бүгін маған бәрібір

Жапырақтары қурап қалған уақытта қайта көрмейміз

Маған ұқсайтын, арқалаған мына азапты жан

Сені еске алып әр жапырақтың мұңы...

Ержүрек Преверт пен оның ұлулары өтінемін

Жапырақтарды көму үшін менсіз жақсылық жасаңыз:

Жиырма екінші қыркүйек, бүгін маған бәрібір

Бірде қос қанат болып құшағымды аштым

Қарлығаштың соңынан еремін деп көкке көтерілдім

Сені еске алып, сүйегімді сындырдым...

Икар кешені енді мені тастап кетті

Кеткен қарлығаш енді құламайды:

Жиырма екінші қыркүйек, бүгін маған бәрібір

Шілтеріңіздің бір ұшымен байланған

Менің тереземде өлмес гүл шоғы болды

Сені еске алып, көз жасыммен суардым...

Мен оларды бірінші өткен өлген адамға ұсынамын

Мәңгілік өкініштер енді менің қолымнан келмейді:

Жиырма екінші қыркүйек, бүгін маған бәрібір

Енді менің жүрегімнің кішкене бөлігі қалды

Енді күн мен түннің теңесу нүктесінен өтпейді

Сізді еске алудың сүйкімділігін ұру арқылы ...

Жалын түкіріп, күлі сөнді

Онда төрт каштанды қуыру мүмкін емес:

Жиырма екінші қыркүйек, бүгін маған бәрібір

Ал сенсіз енді мұңаймау мұң