Le testament - Georges Brassens

Je serai triste comme un saule quand le Dieu qui partout me suit

Me dira, la main sur l'épaule: «Va-t'en voir là-haut si j’y suis»

Alors, du ciel et de la terre, il me faudra faire mon deuil

Est-il encore debout le chêne ou le sapin de mon cercueil?

S’il faut aller au cimetière, j’prendrai l’chemin le plus long

J’ferai la tombe buissonnière, j’quitterai la vie à reculons

Tant pis si les croque-morts me grondent, tant pis s’ils me croient fou à lier

J’veux partir pour l’autre monde par le chemin des écoliers

Avant d’aller conter fleurette aux belles âmes des damnés

Je rêve d’encore une amourette, je rêve d’encore m’enjuponner

Encore une fois dire: «Je t’aime», encore une fois perdre le nord

En effeuillant le chrysanthème qui est la marguerite des morts

Dieu veut qu’ma veuve s’alarme en enterrant son compagnon

Et qu’pour lui faire verser des larmes, il n’y ait pas besoin d’oignon

Qu’elle prenne en secondes noces un époux d’mon acabit

Il pourra profiter d’mes bottes et d’mes pantoufles et d’mes habits

Qu’il boive mon vin, qu’il aime ma femme, qu’il fume ma pipe et mon tabac

Mais que jamais — mort de mon âme !

— jamais il ne fouette mes chats

Quoique, je n’ai pas un atome, une ombre de méchanceté

S’il fouette mes chats, y’a un fantôme qui viendra l’persécuter

Ici-gît une feuille morte, ici finit mon testament

On a marqué dessus ma porte: «Fermé pour cause d’enterrement»

J’ai quitté la vie sans rancune, j’aurai plus jamais mal aux dents

Me v’là dans la fosse commune, la fosse commune du temps

Артымда жүрген Тәңірім талдай мұңаямын

Маған қолды иығына қойып: «Егер мен сонда болсам, сол жерде кездескенше» дейді.

Ендеше, жер мен көктен мұңын қағамын

Менің табыт емен немесе шырша әлі тұр ма?

Зиратқа бару керек болса, ең ұзақ жолды таңдаймын

Қабірді аттаймын, өмірді артқа тастаймын

Өкініштілер мені ұрсады, мені жынды деп ойласа, өкінішті

Мектеп оқушыларының жолымен о дүниеге кеткім келеді

Қарғыс атқандардың сұлу жандарымен сырласуға барар алдында

Мен тағы бір махаббатты армандаймын, етегімді қайтадан киюді армандаймын

Қайтадан «сүйемін» де, солтүстіктен айырыл

Өлгендердің ромашкасы болып табылатын хризантеманы аршу арқылы

Құдай жесірімнің серігін жерлеу арқылы үрейлендіргісі келеді

Ал оның көз жасын төгу үшін пияздың қажеті жоқ

Мен сияқты күйеуіне үйленсін

Ол менің етігім мен тәпішкем мен киімдерімді тамашалай алады

Шарапымды ішсін, әйелімді жақсы көрсін, түтік пен темекімді тартсын

Бірақ бәрібір - менің жанымның өлімі!

— ол менің мысықтарымды ешқашан қамшыламайды

Менде атом жоқ, зұлымдықтың көлеңкесі

Мысықтарыма қамшыласа, оны қудалайтын елес бар

Міне, өлі жапырақ жатыр, менің еркім осында аяқталды

Олар менің есігімде «жерлеуге жабық» деп белгіледі.

Қатты сезіммен өмірден кеттім, енді тісім ауырмайды

Міне, мен ортақ бейітте, заманның ортақ моласындамын