Le moyen-âgeux - Georges Brassens

Le seul reproche, au demeurant

Qu’aient pu mériter mes parents

C’est d’avoir pas joué plus tôt

Le jeu de la bête à deux dos

Je suis né, même pas bâtard

Avec cinq siècles de retard

Pardonnez-moi, Prince, si je

Suis foutrement moyenâgeux

Ah !

que n’ai-je vécu, bon sang !

Entre quatorze et quinze cent

J’aurais retrouvé mes copains

Au Trou de la pomme de pin

Tous les beaux parleurs de jargon

Tous les promis de Montfaucon

Les plus illustres seigneuries

Du royaum' de truanderie

Après une franche repue

J’eusse aimé, toute honte bue

Aller courir le cotillon

Sur les pas de François Villon

Troussant la gueuse et la forçant

Au cimetièr' des Innocents

Mes amours de ce siècle-ci

N’en aient aucune jalousie…

J’eusse aimé le corps féminin

Des nonnettes et des nonnains

Qui, dans ces jolis tamps bénis

Ne disaient pas toujours «nenni «Qui faisaient le mur du couvent

Qui, Dieu leur pardonne !

souvent

Comptaient les baisers, s’il vous plaît

Avec des grains de chapelet

Ces p’tit’s s?

urs, trouvant qu'à leur goût

Quatre Evangil’s c’est pas beaucoup

Sacrifiaient à un de plus:

L'évangile selon Vénus

Témoin: l’abbesse de Pourras

Qui fut, qui reste et restera

La plus glorieuse putain

De moines du quartier Latin

A la fin, les anges du guet

M’auraient conduit sur le gibet

Je serais mort, jambes en l’air

Sur la veuve patibulaire

En arrosant la mandragore

L’herbe aux pendus qui revigore

En bénissant avec les pieds

Les ribaudes apitoyées

Hélas !

tout ça, c’est des chansons

Il faut se faire une raison

Les choux-fleurs poussent à présent

Sur le charnier des Innocents

Le Trou de la pomme de pin

N’est plus qu’un bar américain

Y a quelque chose de pourri

Au royaum' de truanderie

Je mourrai pas à Montfaucon

Mais dans un lit, comme un vrai con

Je mourrai, pas même pendard

Avec cinq siècles de retard

Ma dernière parole soit

Quelques vers de Maître François

Et que j’emporte entre les dents

Un flocon des neiges d’antan…

Ma dernière parole soit

Quelques vers de Maître François…

Pardonnez-moi, Prince, si je

Suis foutrement moyenâgeux

Дегенмен, жалғыз шағым

Менің ата-анам неге лайық еді

Бұл ертерек ойнаған жоқ

«Екі арқалы аң» ойыны

Мен туылдым, тіпті бейбақ емес

Бес ғасыр артта қалды

Кешіріңіз, ханзада, егер мен

Мен ортағасырлықпын

Ах!

Мен нені бастан өткердім, қарғыс атсын!

Он төрт пен он бес жүздің арасында

Мен достарымды тауып алар едім

Қарағай конусы шұңқырында

Барлық жаргон сөйлейтіндер

Монфауконның барлық уәделері

Ең көрнекті сеньюрлер

Қисық дүниеден

Ашық мерекеден кейін

Мен жақсы көретін едім, ұяттың бәрі мас

Котилионды іске қосыңыз

Франсуа Вильонның ізімен

Қайыршыны арқалап, оны мәжбүрлеу

Жазықсыздар зиратында

Менің осы ғасырдағы махаббатым

Қызғаныш болмасын...

Мен әйел денесін ұнататын едім

Монахтар мен монахтар

Бұл құтты әдемі тамптарда кім

Әрқашан «жоқ» деп монастырьді қоршап тұрғандар емес

Кім, Құдай оларды кешірсін!

жиі

Поцелулерді санаңызшы, өтінемін

Розарин моншақтарымен

Бұл кішкентайлар?

urs, бұл олардың қалауынша табу

Төрт Інжіл көп емес

Тағы біреуіне құрбан болды:

Венера бойынша Інжіл

Куәгер: Поуррас аббаттығы

Кім болды, кім қалады және қалады

Ең даңқты жезөкше

Латын кварталындағы монахтардың

Соңында сағат періштелері

Мені гиббетке апарар еді

Мен өлген болар едім, аяғым жоғары

Жаман жесір туралы

Мандраканы суару арқылы

Асылған адамдардың күш беретін шөпі

Аяқпен бата беру

Өкінішті рибальдтар

Әттең!

мұның бәрі әндер

Сіз өз шешіміңізді қабылдауыңыз керек

Түсті қырыққабат қазір өсіп жатыр

Жазықсыздардың арнасында

Қарағай тесігі

Енді тек американдық бар емес

Шіріген нәрсе бар

Қисық-қисық дүниеде

Мен Монфоконда өлмеймін

Бірақ төсекте, нағыз тентек сияқты

Мен өлемін, тіпті түк те емес

Бес ғасыр артта қалды

Менің соңғы сөзім

Мастер Франсуаның кейбір өлеңдері

Ал мен тісімнің арасында алып жүретінімді

Кешегі қар ұшқыны...

Менің соңғы сөзім

Мастер Франсуаның бірнеше өлеңдері...

Кешіріңіз, ханзада, егер мен

Мен ортағасырлықпын