L'épave - Georges Brassens

J´en appelle à Bacchus!

A Bacchus j´en appelle!

Le tavernier du coin vient d´me la bailler belle

De son établiss´ment j´étais l´meilleur pilier

Quand j´eus bu tous mes sous, il me mit à la porte

En disant: «Les poivrots, le diable les emporte!

«Ça n´fait rien, il y a des bistrots bien singuliers…

Un certain va-nu-pieds qui passe et me trouve ivre

Mort, croyant tout de bon que j´ai cessé de vivre

(Vous auriez fait pareil), s´en prit à mes souliers

Pauvre homme!

vu l´état piteux de mes godasses

Je dout´ qu´il trouve avec son chemin de Damas-se

Ça n´fait rien, il y a des passants bien singuliers…

Un étudiant miteux s´en prit à ma liquette

Qui, à la faveur d´la nuit lui avait paru coquette

Mais en plein jour ses yeux ont dû se dessiller

Je l´plains de tout mon cœur, pauvre enfant, s´il l´a mise

Vu que, d´un homme heureux, c´était loin d´êtr´ la ch´mise

Ça n´fait rien, y a des étudiants bien singuliers…

La femm´ d´un ouvrier s´en prit à ma culotte

«Pas ça, madam´, pas ça, mille et un coups de bottes

Ont tant usé le fond que, si vous essayiez

D´la mettre à votr´ mari, bientôt, je vous en fiche

Mon billet, il aurait du verglas sur les miches.

«Ça n´fait rien, il y a des ménages bien singuliers…

Et j´étais là, tout nu, sur le bord du trottoir-e

Exhibant, malgré moi, mes humbles génitoires

Une petit´ vertu rentrant de travailler

Elle qui, chaque soir, en voyait un´ douzaine

Courut dire aux agents: «J´ai vu que´qu´ chos´ d´obscène!

«Ça n´fait rien, il y a des tapins bien singuliers…

Le r´présentant d´la loi vint, d´un pas débonnaire

Sitôt qu´il m´aperçut il s´écria: «Tonnerre!

On est en plein hiver et si vous vous geliez!

«Et de peur que j´n´attrape une fluxion d´poitrine

Le bougre, il me couvrit avec sa pèlerine

Ça n´fait rien, il y a des flics bien singuliers…

Et depuis ce jour-là, moi, le fier, le bravache

Moi, dont le cri de guerr´ fut toujours «Mort aux vaches!

«Plus une seule fois je n´ai pu le brailler

J´essaye bien encor, mais ma langue honteuse

Retombe lourdement dans ma bouche pâteuse

Ça n´fait rien, nous vivons un temps bien singulier…

Мен Бахусқа жүгінемін!

Мен Бахусқа жүгінемін!

Жергілікті қонақ үй маған жай ғана есінеп жіберді

Оның негізі мен ең жақсы тірегі болдым

Бар ақшамды ішіп болған соң, мені қуып жіберді

«Ішімдіктер, шайтан алады!» деп.

«Ештеңе емес, өте ерекше бистролар бар...

Қасынан өтіп бара жатқан жалаңаяқ мені мас тауып алады

Өлді, мен өмір сүруді тоқтаттым деп сенемін

(Сіз де солай істейтін едіңіз), оны менің аяқ киімімнің үстіне шығарыңыз

Бейшара адам!

аяқ киімімнің аянышты күйін ескере отырып

Оның Дамаск-сеге баратын жолын табатынына күмәнім бар

Маңызды емес, өте ерекше өтіп бара жатқандар бар...

Менің ликетімді ішіп-жеңіл студент болды

Кім, түнді жақтап, оған флирт болып көрінді

Бірақ тапа-тал түсте көзі ашылған болуы керек

Жан-тәніммен аяймын, байғұс бала, қойса

Өйткені, ол бақытты адамның көйлегі болудан алыс еді

Маңызды емес, өте ерекше студенттер бар...

Жұмысшының әйелі трусиымды киіп алды

«Олай емес, ханым, олай емес, мың бір тепкі

Егер сіз тырыссаңыз, түбі тозған

Күйеуіңе қой, тез арада, маған бәрібір

Менің билетім, нандарда мұз болады.

«Ештеңе емес, өте ерекше үй шаруашылықтары бар...

Міне, мен жалаңаш, тротуардың шетінде қалдым

Өзіме қарамастан, кішіпейіл жыныс мүшелерімді көрсету

Жұмыстан үйге келген кішкене қасиет

Ол әр түнде ондаған көретін

Жүгіріп агенттерге айтты: «Мен бұл ұятсыз нәрсені көрдім!

«Ештеңе емес, өте ерекше таспалар бар...

Заң өкілі ізгі қадаммен келді

Ол мені көрген бойда: «Найзағай!

Қыс мезгілі, тоңып қалсаң ше!

«Ал мен кеуде тұсы құрысып қалмас үшін

Қате, ол мені шапанымен жауып тастады

Ештеңе етпейді, өте біртүрлі полицейлер бар...

Сол күннен бастап мен, мақтаншақ, батыл

«Сиырларға өлім!» деп ұрыс айқайлаған мен.

«Мен оны тағы бір рет айқайлай алмадым

Қайтадан тырысамын, бірақ ұят тілім

Менің паста аузыма қатты түседі

Ештеңе етпейді, біз өте біртүрлі заманда өмір сүріп жатырмыз...