Bécassine - Georges Brassens

Un champ de blé prenait racine

Sous la coiffe de Bécassine,

Ceux qui cherchaient la toison d’or

Ailleurs avaient bigrement tort.

Tous les seigneurs du voisinage,

Les gros bonnets, grands personnages,

Rêvaient de joindre à leur blason

Une boucle de sa toison.

Un champ de blé prenait racine

Sous la coiffe de Bécassine.

C’est une espèce de robin,

N’ayant pas l’ombre d’un lopin,

Qu’elle laissa pendre, vainqueur,

Au bout de ses accroche-cœurs.

C’est une sorte de manant,

Un amoureux du tout-venant

Qui pourra chanter la chanson

Des blés d’or en toute saison

Et jusqu'à l’heure du trépas,

Si le diable s’en mêle pas.

Au fond des yeux de Bécassine

Deux pervenches prenaient racine,

Si belles que Sémiramis

Ne s’en est jamais bien remis'.

Et les grands noms à majuscules,

Les Cupidons à particules

Auraient cédé tous leurs acquêts

En échange de ce bouquet.

Au fond des yeux de Bécassine

Deux pervenches prenaient racine.

C’est une espèce de gredin,

N’ayant pas l’ombre d’un jardin,

Un soupirant de rien du tout

Qui lui fit faire les yeux doux.

C’est une sorte de manant,

Un amoureux du tout-venant

Qui pourra chanter la chanson

Des fleurs bleu’s en toute saison

Et jusqu'à l’heure du trépas,

Si le diable s’en mêle pas.

A sa bouche, deux belles guignes,

Deux cerises tout à fait dignes,

Tout à fait dignes du panier

De madame de Sévigné.

Les hobereaux, les gentillâtres,

Tombés tous fous d’elle, idolâtres,

Auraient bien mis leur bourse à plat

Pour s’offrir ces deux guignes-là,

Tout à fait dignes du panier

De madame de Sévigné.

C’est une espèce d'étranger,

N’ayant pas l’ombre d’un verger,

Qui fit s’ouvrir, qui étrenna

Ses joli’s lèvres incarnat.

C’est une sorte de manant,

Un amoureux du tout-venant

Qui pourra chanter la chanson

Du temps des ceris’s en tout' saison

Et jusqu'à l’heure du trépas,

Si le diable s’en mêle pas.

C’est une sorte de manant,

Un amoureux du tout-venant

Qui pourra chanter la chanson

Du temps des ceris’s en tout' saison

Et jusqu'à l’heure du trépas,

Si le diable s’en mêle pas.

Бидай егістігі тамыр жайды

Бекассиннің бас киімі астында,

Алтын жүнді іздегендер

Басқа жерде қателескен.

Барлық көрші мырзалар,

Үлкен қалпақ, үлкен кейіпкерлер,

Елтаңбасына қосуды армандады

Оның жүнінің бұйрасы.

Бидай егістігі тамыр жайды

Бекассиннің бас киімі астында.

Бұл робиннің бір түрі,

Сюжеттің көлеңкесі жоқ,

Ол ілулі қалдырды, жеңіспен,

Соңында оның жүрек соғушылары.

Бұл шаруаның бір түрі,

Бәріне ғашық

Әнді кім айта алады

Барлық маусымда алтын бидай

Ал өлім сағатына дейін,

Егер шайтан араласпаса.

Бекассиннің көзінде терең

Екі қарлығаш тамыр жайды,

Семирамидадай әдемі

Ешқашан жақсы өтпеген.

Және үлкен әріптермен жазылған атаулар,

Бөлшектер Cupids

Олардың барлық құқықтарынан бас тартқан болар еді

Осы букеттің орнына.

Бекассиннің көзінде терең

Екі қарлығаш тамыр жайып жатты.

Ол қандай да бір ақымақ,

Бақшаның көлеңкесі жоқ,

Ештеңе емес

Бұл оның көзін айналдыруға мәжбүр етті.

Бұл шаруаның бір түрі,

Бәріне ғашық

Әнді кім айта алады

Барлық маусымда көк гүлдер

Ал өлім сағатына дейін,

Егер шайтан араласпаса.

Оның аузында екі әдемі гуинь,

Екі өте лайықты шие,

Толығымен себетке лайық

Мадам де Севиньеден.

Сквайдерлер, мырзалар,

Оған ашуланды, пұтқа табынушылар,

Олардың әмияндарын тегістейтін еді

Осы екі құнды алу үшін,

Толығымен себетке лайық

Мадам де Севиньеден.

Ол бейтаныс адам

Бақшаның көлеңкесі жоқ,

Кім ашты, кім шығарды

Оның әдемі қызғылт ерні.

Бұл шаруаның бір түрі,

Бәріне ғашық

Әнді кім айта алады

Барлық маусымда шие уақыты

Ал өлім сағатына дейін,

Егер шайтан араласпаса.

Бұл шаруаның бір түрі,

Бәріне ғашық

Әнді кім айта алады

Барлық маусымда шие уақыты

Ал өлім сағатына дейін,

Егер шайтан араласпаса.