Там, где кончается дождь - Гарик Сукачёв

Там, где кончается дождь, все дороги в пыли.

Здесь обращают слова в светлый жизненный путь.

Здесь каждая песня — псалом.

Здесь рабство всеобщей любви.

Здесь дети — дебилы, здесь только могилы,

Здесь солнце застыло над местом, где кончается дождь.

Пролита кровь, брошен призыв.

Серые птицы на черных холмах, вечное время заката, и вновь

Светлое завтра, сегодняшний страх,

И даже родившись, ты здесь не живёшь,

В этом, богом покинутом, богом оставленном,

Богом прокятом месте, где кончается дождь.

Здесь отец — шакал, здесь мать — змея,

Здесь любовь, как коней, пускают в галоп,

Зубастые рыбы пожирают лещей,

Блестящих, как сталь, в прозрачности вод,

Дайте снега, дайте ветра, дайте то, что умеет дуть и мести,

Потому что я должен дышать только ветром,

Даже там, даже там, где кончается дождь.

Жаңбыр біткен жерде жолдың бәрі шаң басқан.

Мұнда сөз нұрлы өмір жолына айналды.

Мұндағы әрбір ән – жыр.

Міне, жалпыға ортақ махаббаттың құлдығы.

Мұнда балалар ақымақ, тек қабірлер бар,

Міне, күн жаңбыр біткен жерде қатып қалды.

Қан төгілді, қоңырау соғылды.

Қара төбелердегі сұр құстар, мәңгілік күн батуы және тағы да

Жарқын ертең, бүгінгі қорқыныш,

Сіз туылған кезде де бұл жерде тұрмайсыз,

Бұл жерде Құдай тастап кеткен, Құдай тастаған,

Құдайдың қарғысы жауған жер.

Мұнда әке – шақал, ана – жылан,

Мұнда махаббат, аттар сияқты, шабуға рұқсат етілген,

Тісшіл балық табаны жейді,

Судың мөлдірлігінде болаттай жарқырайды,

Маған қар бер, маған жел бер, соққан және кек алатын нәрсе бер,

Себебі мен тек желмен дем алуым керек

Жаңбыр тоқтаған жерде де.