Долго-долго - Гарик Сукачёв

Долго, долго, долго пляшет огонёк,

Только, только, только между двух дорог.

Глаз твоих прекрасных звонкие лучи,

Светят ясно-ясно ветреной ночи.

Что со мною будет?

Будет что с тобой?

Что нам скажут люди, милый ангел мой?

До самозабвенья, до земли сырой,

До изнеможенья болен я тобой.

Где смеются боги,

Там демоны грустят.

Две сошлись дороги,

Где встретил я тебя!

Медью раскалённой,

Кровь кипит в груди.

Стану приручённый,

Будь!

Не уходи!

Смерть, бери, не трушу, ведь жизнь дана одна,

Но не трогай душу, в ней живёт она.

Глаз её прекрасных звонкие лучи,

Ясно, ясно, ясно светят мне в ночи.

Ясно, ясно, ясно, ясно светят мне в ночи.

Где смеются боги,

Там демоны грустят.

Две сошлись дороги,

Где встретил я тебя!

Медью раскалённой,

Кровь кипит в груди.

Стал я приручённый,

Будь!

Не уходи!

Я стану приручённый,

Будь!

Не уходи!

Ұзақ, ұзақ, ұзақ уақыт бойы жарық билейді,

Тек, тек, тек екі жолдың арасында.

Сіздің әдемі шуақты сәулелеріңіздің көздері,

Олар желді түнде жарқырайды.

Маған не болады?

Саған не болады?

Адамдар бізге не айтады, қымбатты періштем?

Өзін-өзі ұмытуға, дымқыл жерге,

Шаршағанша мен сенен ауырдым.

Қайда құдайлар күледі

Жындар сонда қайғырады.

Екі жол тоғысты

Мен сені қайда кездестірдім!

ыстық мыс,

Кеудемде қан қайнайды.

Мен ұстанатын боламын

Болуы!

Кетпе!

Өлім, оны ал, езбе, өйткені өмір жалғыз берілген,

Бірақ жанға қолыңызды тигізбеңіз, ол оның ішінде өмір сүреді.

Оның әдемі шуақты сәулелерінің көзі,

Түнде маған мөлдір, мөлдір, мөлдір нұр.

Түнде маған мөлдір, мөлдір, мөлдір, мөлдір нұр.

Қайда құдайлар күледі

Жындар сонда қайғырады.

Екі жол тоғысты

Мен сені қайда кездестірдім!

ыстық мыс,

Кеудемде қан қайнайды.

Мен ұстамды болдым

Болуы!

Кетпе!

Мен ұстамды боламын

Болуы!

Кетпе!