Automne, op.18 no.3 - Hugues Cuenod, Martin Isepp, Geoffrey Parsons

Automne au ciel brumeux, aux horizons navrants.

Aux rapides couchants, aux aurores palies,

je regarde couler, comme l' eau du torrent,

tes jours fait de mélancolie.

Sur l' aile des regrets mes esprits emportés, comme s' il se pouvait que notre

âge rennaisse!

Parcourent en rêvant lescoteaux enchantés,

où jadis sourit ma jeunesse!

Je sens, au clair soleil du souvenir vainqueur.

Refleurir en bouquet les roses déliées.

Et monter à mes yeux, des larmes, qu' en mon coeur,

mes vingt ans avaient oubliées!

Аспаны тұманды, жүрек тебірентер көкжиектері бар күз.

Күн тез батқанда, бозғылт таңдарда,

Мен оның ағып жатқанын көремін, ағын судай,

Сіздің күндеріңіз мұңды болды.

Өкініш қанатында менің көңіл-күйім көтерілді, бұл біздікі болуы мүмкін

қайта туылған жас!

Сиқырлы тау бөктерінде армандап жүріңіз,

менің жастық шағым күлген жерде!

Сеземін, Жеңіс жадының жарқын шуағында.

Букетте шешілмеген раушан гүлдерін қайта гүлдеңіз.

Менің көзіме тұрыңыз, көз жасым, менің жүрегімде,

менің жиырма жылым ұмытты!