Un Poète Disparu - Fanny

Je me souviens de lui a la rentrée dernière

C'était un jour de pluie dans la cour secondaire

Il portait un manteau comme tous les étudiants

On lui aurait donné à peine plus de vingt ans

Il est entré en classe il est venu s’asseoir

Comme les élèves en face de ce vieux tableau noir

Il disait mes enfants on est là pour comprendre

Que le monde est trop grand on n’peut pas tout apprendre

Pour tous ceux qui l’aimaient pour ceux qui l’ont connu

Il ne sera jamais un poète disparu

Il était un ami bien plus qu’un professeur

Et dans vingt ans d’ici il sera dans nos c urs.

Il disait des mots simples, des mots venus d’ailleurs

Comme le mendiant qui rit vaut bien le riche qui pleure

Il enseignait la vie d’une manière différente

Et cette leçon de vie était presque insolente

Il disait méfiez-vous de ce qui est écrit

Les poèmes les plus fous sont votre poésie

Il voulait que l’on soit heureux et responsables

La vérité n’est pas dans le fond d’un cartable

Ce vent de liberté qui a soufflé un jour

Sur les murs du lycée on s’en souvient toujours.

Ол соңғы мектепті есіме түсірдім

Орта мектеп ауласында жаңбырлы күн болды

Ол барлық студенттер сияқты пальто киді

Жасы жиырмадан енді асқан болар еді

Ол сыныпқа кіріп, отыруға келді

Сол ескі тақтаның алдындағы оқушылар сияқты

Ол менің балаларымды түсіну үшін келдік деді

Әлемнің тым үлкен екенін біз бәрін үйрене алмаймыз

Оны жақсы көргендер үшін, оны білетіндер үшін

Ол ешқашан өлген ақын болмайды

Ол мұғалімнен гөрі дос болды

Ал жиырма жылдан кейін ол біздің жүрегімізде болады.

Қарапайым сөздерді, басқа жақтан келген сөздерді айтты

Күліп тұрған қайыршы, жылаған байға лайықты сияқты

Ол өмірді басқаша үйретті

Және бұл өмірлік сабақ дерлік күлкілі болды

Жазылғаннан сақ бол деді

Ең ақылсыз өлеңдер - сенің поэзияң

Ол біздің бақытты және жауапты болғанымызды қалады

Шындық мектеп сөмкесінің түбінде емес

Бір кезде соққан бостандық желі

Орта мектеп қабырғасында біз оны әрқашан есте сақтаймыз.