Aiyra Ibi Abá - Fabio Brazza, Mato Seco

Homem branco chegou aqui

E me perguntou:

Quanto custa essa terra

Só falar que eu te dou

Mas eu não entendi

Índio não entende

Minha terra é minha mãe

E a mãe não se vende

Eu agradeço a mensagem cálida, mas cara pálida

Sua proposta não é válida

A vida não é propriedade de quem vence a guerra

A terra não pertence ao homem, o homem que pertence a terra

E é ai que você erra, pois não se pode comprar

A clareza da água a pureza do ar

Não sou dono de nada, nada disso é meu

Tudo isso é um presente que a natureza nos deu

Veja bem esse Rio é sagrado pra nós

Ele que matou a sede dos nossos avós

Ele corre em nós, como o sangue na veia

É da seiva do solo que sai nossa ceia

Receio, que ainda assim você não entenda

Já que em sua sociedade tudo esta a venda

Mas índio se defende e índio não se rende

Pois a honra para nós não é uma questão de renda

Homem branco chegou aqui

E me perguntou:

Quanto custa essa terra

Só falar que eu te dou

Mas eu não entendi

Índio não entende

Minha terra é minha mãe

E a mãe não se vende

Veja na natureza não há cobiça

A gente tira o que precisa, nada se desperdiça

Dizem que Índio preguiça, mas é que não é normal

É o cumulo tamanho acumulo de capital

Esse mundo tá doente, perdido

Se não posso deixar posse

Apenas passo a lição do ente querido

Não faz sentido, trabalhar a vida inteira

Por coisas que cedo ou tarde vão parar numa lixeira

Não, eu não entendo a sua maneira de vida

Seu progresso não passa de uma manobra suicida

Meu povo vive em igualdade e liberdade

E você chama sua sociedade evoluída?

Aiyra Ibi Aba, Aiyra Ibi Aba

Aiyra, Aiyra Ibi Aba

Ultimamente quando ando pela terra

Escuto o prenúncio de uma guerra

Do homem que mata

Do ferro que berra

Do grito aflito da mata oculto pelo ranger da moto serra

Senhor, se for tomar essa terra lhe peco o favor

Que ensine seus filhos a trata-la com amor

Mas se for para manchar e destruir a terra que eu nasci

Antes de partir, me enterra aqui

Porém saiba que ainda que eu me vá, meu povo viverá

Pois somos um pedaço da alma deste lugar

E quando a última arvore tombar, o homem branco vai perceber

Que dinheiro não se pode comer

Ai você vera;

eu e você somos iguais

Temos a mesma alma que as plantas e os animais

Da terra viemos e pra ela iremos voltar

Mas até lá já será tarde demais

Aiyra Ibi Aba, Aiyra Ibi Aba

Aiyra, Aiyra Ibi Aba

мұнда ақ адам келді

Және менен сұрады:

бұл жер қанша тұрады

Мен саған беремін деп айт

Бірақ түсінбеймін

Үнді түсінбейді

менің жерім менің анам

Ал анасы өзін сатпайды

Мен жылы хабарды бағалаймын, бірақ жүзі бозарған

Сіздің ұсынысыңыз жарамсыз

Өмір соғыста жеңгендердің иелігінде емес

Жер адамға тиесілі емес, жерге тиесілі адам

Міне, сіз қателесесіз, өйткені сіз сатып ала алмайсыз

Судың мөлдірлігі ауаның тазалығы

Менде ештеңе жоқ, бұлардың ешқайсысы менікі емес

Мұның бәрі табиғаттың бізге берген сыйы

Қараңызшы, бұл өзен біз үшін қасиетті

Ата-әжелеріміздің шөлін қандырған

Ол тамырдағы қан сияқты бізде жүреді

Біздің кешкі асымыз топырақ шырынынан шығады

Сіз әлі түсінбейсіз бе деп қорқамын

Сіздің қоғамыңызда барлығы сатылатын болғандықтан

Бірақ үндістер өздерін қорғайды, ал үндістер берілмейді

Өйткені біз үшін абырой – табыс мәселесі емес

мұнда ақ адам келді

Және менен сұрады:

бұл жер қанша тұрады

Мен саған беремін деп айт

Бірақ түсінбеймін

Үнді түсінбейді

менің жерім менің анам

Ал анасы өзін сатпайды

Қараңызшы, табиғатта ашкөздік жоқ

Біз өзімізге қажет нәрсені аламыз, ештеңе босқа кетпейді

Үнділер жалқау дейді, бірақ бұл қалыпты жағдай емес

Бұл капиталдың жинақталу мөлшері

Бұл дүние ауру, жоғалған

Мен иеліктен кете алмасам

Мен тек жақсы көретін адамның сабағын өткіземін

Өмір бойы жұмыс істеудің мағынасы жоқ

Ерте ме, кеш пе қоқыс жәшігіне түсетін заттар үшін

Жоқ, мен сенің өмір жолыңды түсінбеймін

Сіздің жетістіктеріңіз суицидтік маневрден басқа ештеңе емес

Халқым теңдік пен еркіндікте өмір сүріп жатыр

Сіз қоғамыңызды дамыған деп айтасыз ба?

Айра ибі аба, Айра ибі аба

Айра, Айра Иби Аба

Соңғы кезде жер бетінде жүргенімде

Соғыс хабарын естимін

Өлтіретін адамнан

Айқайлаған темірден

Мотоцикл арасының күзетшісі жасырған орманның  қайғылы айқайынан 

Мырза, егер сіз бұл жерді алғыңыз келсе, мен сенен рақымды сұраймын

Ол балаларына сүйіспеншілікпен қарауды үйретеді

Бірақ мен туған жерді былғап, қиратсам

Кетпес бұрын мені осында жерле

Бірақ, мен кетсем де, халқым тірі болатынын біл

Өйткені біз осы жердің жанының бір бөлшегіміз

Соңғы ағаш құлағанда, ақ адам түсінеді

Қандай ақшаны жеуге болмайды

О, сіз көресіз;

сен екеуміз бірдейміз

Біздің жанымыз өсімдіктер мен жануарлар сияқты

Біз елден келдік, оған қайтамыз

Бірақ ол кезде бәрі кеш болады

Айра ибі аба, Айра ибі аба

Айра, Айра Иби Аба