Баллада о первом встречном - Евгений Григорьев – Жека

Плещется, плещется, плещется и всё спешит,

Быстрой водой, словно женщина, речка — жизнь,

Сладкие красные ягоды мокрой ладонью рвала,

Летом хмельными закатами встречи с любимым ждала,

Дальше спешила, текла, дальше спешила, текла.

С первым встречным обвенчалась быстрая река,

Первым встречным оказался бесконечный лёд,

Целовало лето тайно эти берега,

Но река с ним больше никуда не поплывёт.

Скована, скована, скована, нет больше сил,

Всё что без памяти отдано лёд погасил,

И не узнать почему уже лето его не сечёт,

Может река неподвижная, больше его не влечёт,

Больше его не влечёт, больше его не влечёт.

С первым встречным обвенчалась быстрая река,

Первым встречным оказался бесконечный лёд,

Целовало лето тайно эти берега,

Но река с ним больше никуда не поплывёт.

Мучает, мучает, мучает, струнушки рвёт,

Утро похмелье тяжёлое ей лишь даёт,

И пролегла белой скатертью, старая с юной душой,

Плещется речка по памяти жизни своей небольшой,

Жизни своей небольшой, жизни своей небольшой.

С первым встречным обвенчалась быстрая река,

Первым встречным оказался бесконечный лёд,

Целовало лето тайно эти берега,

Но река с ним больше никуда не поплывёт.

Шашырату, шашу, шашу және бәрі асығыс,

Жылдам су, әйел сияқты, өзен - өмір,

Мен дымқыл алақанмен тәтті қызыл жидектерді жырттым,

Жазда, күннің батуымен, мен сүйіктіммен кездесуді күттім,

Одан әрі асықты, ағылды, одан әрі асықты, ағылды.

Жүйрік өзен бірінші кездескен адамға үйленді,

Бірінші кездескенім шексіз мұз болды,

Жаз бұл жағалауларды жасырын сүйді,

Бірақ өзен онымен бірге ешқайда кетпейді.

Шынжырлы, шынжырлы, шынжырлы, күш жоқ

Жадсыз берілгеннің бәрі мұз сөнді,

Жаз оны неге кеспейтінін білмеу үшін,

Мүмкін өзен қозғалыссыз, ол енді тартпайды,

Ол енді тартылмайды, ол енді тартылмайды.

Жүйрік өзен бірінші кездескен адамға үйленді,

Бірінші кездескенім шексіз мұз болды,

Жаз бұл жағалауларды жасырын сүйді,

Бірақ өзен онымен бірге ешқайда кетпейді.

Ауырады, ауырады, сыздайды, жіптерді үзеді,

Таң оған тек қатты асықтырады,

Ол ақ дастархандай жатты, жас жаны бар кәрі,

Өзен шағын өмірін еске алып, шашырап жатыр,

Кішкентай өмірің, кішкентай өмірің.

Жүйрік өзен бірінші кездескен адамға үйленді,

Бірінші кездескенім шексіз мұз болды,

Жаз бұл жағалауларды жасырын сүйді,

Бірақ өзен онымен бірге ешқайда кетпейді.