The Change of the Moon - Engelsstaub

Suddenly she woke up in the middle of the

Night.

She rose out of her bed and slipped in

Her linen.

Something forced her to go outside

So she went on the glad.

She didn’t recognize

The coldness, the dark grass under her feet

Then she rose her head and her hands

Heavenward and whispered

She:

You — whose light steers my way

You — whose shy beams took me here

You — whose face vanishes by day

You — who fulfills my dreams

The Moon:

My dear.

I created the night to open my heart

Just to the initiated.

But also I know those with

A lack of appreciation.

They don’t know what

They miss

She fell on her knees and closed her eyes

She drew a deep breath of the cold night air

A gentle tickle dragged along her inside.

But

Also anxiety because she knew that the

Daybreak was near

She:

The pain of the sun displaces you soon but

I’ll keep you safe in my heart until nightfall

When we melt in the twilight I send you back

To heaven where you shine again just for me

The Moon:

By day I spend you the peace of mind, I fill

Your mortal coil with my pale light.

I also

Guard you against the sun and I’ll shine

Inside you until night is coming on

Кенет ол ортада оянып кетті

Түн.

Ол төсегінен тұрып, ішке кірді

Оның зығыр матасы.

Бір нәрсе оны сыртқа  шығуға                                                                                                                                                                                                                                |

Сөйтіп ол қуанып кетті.

Ол танымады

Аяқ астындағы суық, қара шөп

Содан кейін ол басын көтеріп, қолдарын көтерді

Аспанға және сыбырлады

Ол:

Сіз — менің нұры жолымды бағыттайтын сен 

Сіз — ұялшақ сәулелеріңіз мені осында                    ұялшақ сәулелеріңіз мен                                                                                                                         

Сіз — күн өткен сайын жүзіңіз жоғалып кететін

Сіз — менің армандарымды орындайтын адам

Ай:

Қымбаттым.

Мен түнді жүрегімді ашу үшін жасадым

Тек бастаушыға.

Бірақ мен оларды да білемін

                                                             .

Олар не екенін білмейді

Олар сағынады

Ол тізе бүгіп, көзін жұмды

Ол түнгі салқын ауадан терең тыныс алды

Оның ішінен нәзік қытық естілді.

Бірақ

Сондай-ақ алаңдаушылық, өйткені ол мұны білетін

Таңның атысы жақын болды

Ол:

Күннің азабы сізді тез арада ығыстырады, бірақ

Мен сені түн батқанша жүрегімде сақтаймын

Ымыртта ерігенде, мен сені қайтарамын

Тек мен үшін қайта жарқырайтын аспанға

Ай:

Күні бойы мен сізге тыныштықты жүргіземін, толамын

Менің ақшыл нұрым бар сенің өлмес орамың.

Мен де

Сені күннен қорға, мен жарқыраймын

Түн батқанша ішіңізде