Dancing Under The Closed Eyes Of Paradise - Elend

O mortis secretum, ubi finis nervorum?

O funeris algor, ubi sonus somniorum?

The insane wine of the night misled my soul

At the confluence of dream and of pain…

We dance under the closed eyes of paradise,

And our eyes tear the insane space

of the light.

Saltemus sub oculis coniventibus paradisi!

The voilence of the winter moon

spreads a mantle

Of cold icy pain over my petrified landscape.

Seized by the freezing frosts

of the diabolic winter,

Our hearts breathe the winds of sadness.

Saliamus, saliamus aeterno,

Saltemus, saltatum mortis!

Saliamus, saliamus!

But what is in my heart can only be read

by the winds

That gathered my words of pain.

The veil of the nigth falls at your feet

Revealing the views of the fiery sky.

Kyrie eleison.

The gentle sapphirian night wrapped me in its maternal warmth

And her hair, studded with stars,

had a scent of sensuality

As I lay embraced in her sweet caress.

How tender is the nigth

in her amorous delights.

Where are the flowers I gave you, my love?

The amaranth, the rose and the lily.

Buried within the glacial vault

of my thoughts,

Take from me this fading breath,

Enfold me in your veil of darkness

To celebrate the reign of black eternal night.

And in the snows, glittering

in the cold fragile moonlight,

Appeared the incandescent flowers…

The blood of angels,

Said one of our round.

Our blood.

We dance…

…and the blowing of the winds is our only music,

We dance.

Өлім секреты ма, нервтеніп кету керек пе?

O funeris algor, ubi sonus somniorum?

Түнгі ессіз шарабы жанымды адастырды

Арман мен азаптың түйіскен жерінде…

Біз жұмақтың жұмық көз           билейміз,

Ал біздің көзіміз ессіз кеңістікті жыртады

 жарықтың.

Saltemus sub oculis coniventibus paradisi!

Қысқы айдың дауысы

мантия таратады

Менің тасқа айналған пейзажымның үстіндегі салқын мұз ауруы.

Қақаған аязды ұстап алады

 диаболикалық қыстың,

Жүрегіміз                                                                                                Жүрегіміз

Салиамус, салиамус атерно,

Saltemus, saltatum mortis!

Салиам, салям!

Бірақ менің жүрегімдегіні оқуға ғана болады

желдер арқылы

Бұл менің ауыр сөздерімді жинады.

Түн жамылғысы аяғыңа түседі

Жалынды аспанның көріністерін ашу.

Кайри Элисон.

Нәзік сапфир түні мені аналық жылуымен орап алды

Оның жұлдыздармен өрілген шаштары,

сезімталдық иісі болды

Мен оның тәтті сипап жатқанын құшақтап жатып.

Түн қандай нәзік

оның ғашықтық ләззаттарында.

Мен саған сыйлаған гүлдер қайда, махаббатым?

Амарант, раушан және лалагүл.

Мұздық қоймасының ішінде жерленген

 ой ойларымнан ,

Менен осы өшетін тынысты ал,

Мені қараңғылық пердеңе орап ал

Мәңгілік қара түннің билігін тойлау.

Қарда, жарқыраған

суық нәзік ай сәулесінде,

Қыздыру гүлдері пайда болды ...

Періштелердің қаны,

— деді біздің раундтың бірі.

Біздің қан.

Біз билейміз…

…және желдің соғуы біздің жалғыз музыкамыз,

Біз билейміз.