Прощальный день - Электроклуб, Ирина Аллегрова, Игорь Тальков

Из длинных слов течет река,

В твоей руке — моя рука,

Сегодня звездам падать лень,

Сегодня наш прощальный день.

Припев:

И сколько красок у цветов,

И сколько звуков у песков,

И сколько капель у дождя, узнали ты и я!

Но как не любя сумеем мы узнать себя?

Как сможем мы понять себя, не любя?

Но как, не любя, сумеем мы узнать себя?

Как много слов мы говорим,

Но вот опять, в который раз,

Мы лишь невольно повторим слова,

Что сказаны за нас.

Припев:

И сколько красок у цветов,

И сколько звуков у песков,

И сколько капель у дождя, узнали ты и я!

Но как не любя сумеем мы узнать себя?

Как сможем мы понять себя, не любя?

Но как, не любя, сумеем мы узнать себя?

Проигрыш.

Но как не любя сумеем мы узнать себя?

Как сможем мы понять себя, не любя?

Но как, не любя, сумеем мы узнать себя?

Ұзын сөзден өзен ағады,

Сенің қолыңда менің қолым,

Бүгін жұлдыздар құлауға тым жалқау,

Бүгін біздің қоштасу күніміз.

Хор:

Ал гүлдердің түсі қанша,

Құмдардың қанша дыбысы бар,

Ал жаңбырдың қанша тамшысы бар, сіз бен біз білдік!

Бірақ сүйіспеншіліксіз өзімізді қалай тануға болады?

Сүйіспеншіліксіз өзімізді қалай түсіне аламыз?

Бірақ сүйіспеншіліксіз өзімізді қалай тани аламыз?

Қанша сөз айтамыз

Бірақ мұнда тағы да, он бесінші рет,

Біз сөздерді еріксіз қайталаймыз,

Біз үшін не айтылған.

Хор:

Ал гүлдердің түсі қанша,

Құмдардың қанша дыбысы бар,

Ал жаңбырдың қанша тамшысы бар, сіз бен біз білдік!

Бірақ сүйіспеншіліксіз өзімізді қалай тануға болады?

Сүйіспеншіліксіз өзімізді қалай түсіне аламыз?

Бірақ сүйіспеншіліксіз өзімізді қалай тани аламыз?

Жеңілу.

Бірақ сүйіспеншіліксіз өзімізді қалай тануға болады?

Сүйіспеншіліксіз өзімізді қалай түсіне аламыз?

Бірақ сүйіспеншіліксіз өзімізді қалай тани аламыз?