Секреты ненависти - Эйсик, Ассаи

— Я пытаюсь выяснить… Кто это?

— Не знаю.

— Кого ждёте?

— Нет, ошиблись, наверное...

— Сидеть!

Почему голос звучит только внутри меня?..

Не слышите вы меня!...

Кому Дар я выменял?..

Кого Богом выбрал я?..

Почему голос звучит только внутри меня?..

Не слышите вы меня!...

Кому Дар я выменял?..

Кого Богом выбрал я?..

Секреты ненависти проклятых...

Ты... Сотканы дарами подати лишь,

На пути у людей, а я поверил было...

В эти мифы...церковь церквей!

Берёзы плакали соком после того как,

Я увидел поле пней по локоть...

Ветер, друг пленных, благодарю за преданность,

Улетай навсегда!

Немного солнца золотого, песок,

Стопы стёрты в кровь,

Руки закованы, отпусти меня птицей в небо, прошу...

Я потерял слова вдыхая чудо тут...

Из уст главных, тех, кто может отнять,

Веру вовеки или подарить бессмертие.

Я был одним из тех, на ком срывали злобу,

Сотканные, дарами подати моей!

Театр теней, театр безликих,

И не в моих силах остановить это,

Боль старых, боль знаний,

Боль каменных, Боль признаний этих,

Я буду верен тебе, твои мечты исполнив,

Ведь я упрям и молод, смотри!

Отдай мне силу бить в грудь,

Плавить так много и я построю Храм для Бога!..

На стыд Небу, нас там и не было!

Он строил, месил кровь и боль, выл без сил,

Мир был не мил с теми намерениями,

Таких не было мер, которыми он мерил,

С кем дело имел он, но всё кипело!

Тлела но не слово, закипала слава,

На главах подлых, демонов кодлы,

Могла и мгла тогда проникать свободных!

Принимай рабов своих с духом слабых,

Славы, а потом снадобья сладкого, сонного...

Сотканный, стало быть, из олова и голода,

Он понемногу складывал.

Там падал свет лампады,

Замешивал сплавы с улыбкой жадной дабы,

Нажить золота или позора, сам рисовал узоры

Кровью врагов своих сожженных!

Был красив, как икона, но по локти в крови,

Пытался приподнять своды Тьмы,

Немые глиняные колокола!

В осколках склок вздыхали алтари,

Берёзы плакали...Не рано ли, раны?

Теперь вы не рады.

Вот чаша с ядом,

Гуще не надо поющей поодаль падали падалью!

Строящей дали, делить желания, с ожиданием...

Казнил дни по разному с предвкушением праздника,

Когда последнее слово будет сказано,

Сказано — сделано, названный сотканным,

Последние сутки опять выл как сука,

На утро смог произнести лишь ни звука...

От слуг слышать только слухи

О потерянном даре речи...

На этом в этом зале мы тушим свечи…

«Мен білуге ​​тырысамын... Бұл кім?»

- Білмеймін.

- Кімді күтіп тұрсың?

- Жоқ, олар қателесті...

- Отыр!

Дауыс неге менің ішімде ғана естіледі?..

Сіз мені естімейсіз бе!...

Мен сыйлықты кімге айырбастадым? ..

Мен Құдай ретінде кімді таңдадым?

Дауыс неге менің ішімде ғана естіледі?..

Сіз мені естімейсіз бе!...

Мен сыйлықты кімге айырбастадым? ..

Мен Құдай ретінде кімді таңдадым?

Қарғыс атқандарды жек көрудің құпиялары...

Сіз... Тек сый-сияпатпен тоқылған,

Жолда адамдар мен сендім ...

Бұл мифтерге ... шіркеулер шіркеуі!

Қайың ағаштары шырыннан кейін жылады

Мен шынтағына дейін дүбірді көрдім...

Жел, тұтқындардың досы, адалдығың үшін рахмет,

Мәңгілікке ұшып кет!

Кішкене алтын күн, құм,

Аяқтары қанға боялған

Қолдар шынжырланған, құстай аспанға ұшып кетейін, өтінемін...

Мен мұнда ғажайыпты жұтып, сөздерімді жоғалттым ...

Бастылардың аузынан, алып кете алатындар,

Мәңгілік сенім немесе өлместік береді.

Ашуды шығарғандардың бірі едім,

Тоқыған, сыйлығыммен!

Көлеңкелер театры, бетсіздер театры,

Ал мен оны тоқтата алмаймын

Естің азабы, білім азабы,

Тас азабы, Бұл мойындаулардың азабы,

Мен саған адал боламын, армандарыңды орындаймын,

Себебі мен қыңыр әрі жаспын, қараңызшы!

Маған кеудені соғуға күш бер

Ерігенім сонша, мен Құдайға ғибадатхана саламын! ..

Аспаннан ұят, біз ол жерде болмадық!

Ол тұрғызды, қан мен ауырсынуды илейді, күшсіз айқайлады,

Дүние бұл ниеттермен жақсы болмады

Ол өлшейтін мұндай өлшемдер болған жоқ,

Ол кіммен сөйлесті, бірақ бәрі қызу жүріп жатты!

Өртенді, бірақ сөз емес, даңқ қайнады,

Жаман жындардың басында,

Қараңғылық еркіндікке еніп кете алар ма еді!

Құлдарыңды әлсіздердің рухымен қабылда,

Даңқ, содан кейін тәтті, ұйқышыл дәрілер ...

Сондықтан қалайы мен аштықтан тоқылған,

Ол сәл бүктеді.

Шамның жарығы түсті,

Ол қорытпаларды ашкөздікпен күлімдеді,

Алтын жасау үшін немесе ұят деп өзім өрнек салдым

Жауларының қанына күйген!

Ол икон сияқты әдемі болды, бірақ қандағы шынтағына дейін,

Қараңғылық қоймаларын көтеруге тырысты,

Үнсіз саз қоңыраулар!

Құрбандық орындары дау-дамайлардың үзінділерімен күрсінді,

Қайыңдар жылап жатты... Әлі ерте емес пе, жаралар?

Енді сен бақытты емессің.

Міне, улы ыдыс

Алыстан ән салатын өлексенің керегі жоқ!

Ғимарат тілекпен бөлісу үшін берілді ...

Мереке қарсаңында күндерді әртүрлі жолмен өткізді,

Соңғы сөз айтылған кезде

Айтпақшы, жасалды, тоқылған деп аталады,

Соңғы күн қайтадан қаншықтай айқайлады,

Таңертең мен бір ғана дыбыс шығардым ...

Қызметшілерден тек қауесет естиді

Сөздің жоғалған күші туралы...

Осы залда біз шамдарды сөндіреміз ...