Когда звенят колокола - Эдуард Хиль

Ах, колокольчик под дугой,

Ты, правда, крошечный такой,

Но где-то спрятана в тебе

Большого колокола грусть,

И звоном душу мужика

Ты выражала все века

От колокольчика до колокола, Русь.

Когда звонят колокола,

Роса особенно светла

И васильки чуть привстают,

Как очи синие лугов.

Благословляет этот звон

Героев павших вечный сон,

Благословляет детский смех

И чью-то первую любовь.

Когда звонят колокола,

Они звонят не помня зла.

Но, каждый колокол внутри,

Он затаен, но не забыл,

Что они были бунтари

Что их плетьми секли цари

И, вырывая языки,

Везли их стражники в Сибирь.

Когда звонят колокола,

То просыпается зола

Врагом сожженных деревень

На распроклятой той войне,

И в каждом колоколе скрыт

Набат, который чутко спит,

И в каждом русском скрыт набат,

И в каждом русском скрыт набат,

Пусть где-то в самой глубине.

Когда звонят колокола,

Им даль бескрайняя мала,

И птицы медные летят

И по полям и по лесам,

И ты, смиряя в сердце дрожь,

Глаза закроешь и плывешь

По зазвеневшим небесам,

Ну, а куда – не знаешь сам.

О, доғаның астындағы қоңырау,

Сіз шынымен кішкентайсыз

Бірақ сізде жасырылған бір жерде

Үлкен қоңырау қайғысы

Және адамның жанын шырылдатады

Сіз барлық жасты білдірдіңіз

Қоңыраудан қоңырауға дейін, Ресей.

Қоңыраулар соғылғанда

Шық әсіресе жеңіл

Жүгері гүлдері сәл көтеріледі,

Шалғындардың көк көздері сияқты.

Бұл қоңырауға батасын беріңіз

Мәңгілік ұйқының батырлары,

Балалардың күлкісіне бата

Және біреудің алғашқы махаббаты.

Қоңыраулар соғылғанда

Олар жамандықты еске алмай шақырады.

Бірақ, ішіндегі әрбір қоңырау,

Ол жасырын, бірақ ұмытқан жоқ

Олардың көтерілісшілер болғанын

Патшалардың оларды қамшымен ұрғаны

Және тілдерін жұлып алу

Күзетшілер оларды Сібірге алып кетті.

Қоңыраулар соғылғанда

Содан кейін күл оянады

Жау өртеп жіберген ауылдар

Сол сұм соғыста

Әр қоңырауда жасырылған

Ұйқысы жеңіл Набат,

Әрбір орыс дабылында жасырылған,

Әрбір орыс дабылында жасырылған,

Ең тереңде бір жерде болсын.

Қоңыраулар соғылғанда

Оларда шексіз қашықтық бар,

Ал мыстан құстар ұшады

Ал өрістер мен ормандар арқылы,

Ал сен, жүрегіңдегі дірілге бағындыра отырып,

Көзіңізді жұмып, жүзіңіз

Гүрілдеген аспан арқылы

Қайда екенін білмейсің.