Зима - Эдуард Хиль

У леса на опушке жила зима в избушке,

Она снежки солила в березовой кадушке,

Она сучила пряжу, она ткала холсты,

Ковала ледяные да над реками мосты.

Потолок ледяной, дверь скрипучая,

За шершавой стеной тьма колючая,

Как пойдёшь за порог, всюду иней,

А из окон - парок синий-синий.

Потолок ледяной, дверь скрипучая,

За шершавой стеной тьма колючая,

Как пойдёшь за порог, всюду иней,

А из окон - парок синий-синий.

Ходила на охоту, гранила серебро,

Сажала тонкий месяц в хрустальное ведро,

Деревьям шубы шила, торила санный путь,

А после в лес спешила, чтоб в избушке отдохнуть.

Потолок ледяной, дверь скрипучая,

За шершавой стеной тьма колючая,

Как пойдёшь за порог, всюду иней,

А из окон - парок синий-синий.

Потолок ледяной, дверь скрипучая,

За шершавой стеной тьма колючая,

Как пойдёшь за порог, всюду иней,

А из окон - парок синий-синий.

Орманның шетінде қыста саятшылықта тұрды,

Ол қайың ваннасында қар түйіршіктерін тұздады,

Ол жіп тоқып, кенеп тоқып,

Өзендер үстіне мұздан жасалған көпірлер.

Төбесі мұз, есік сықырлайды,

Дөрекі қабырғаның артында қараңғылық тікенді,

Табалдырықтан аттаған сайын аяз барлық жерде,

Ал терезелерден - көк-көк саябақ.

Төбесі мұз, есік сықырлайды,

Дөрекі қабырғаның артында қараңғылық тікенді,

Табалдырықтан аттаған сайын аяз барлық жерде,

Ал терезелерден - көк-көк саябақ.

Аңға шығып, күміс кесіп,

Мен кристалды шелекке жұқа айды отырғыздым,

Ол ағаштарға пальто тігіп, шана жолында еңбек етті,

Содан кейін ол саятшылықта демалу үшін орманға асықты.

Төбесі мұз, есік сықырлайды,

Дөрекі қабырғаның артында қараңғылық тікенді,

Табалдырықтан аттаған сайын аяз барлық жерде,

Ал терезелерден - көк-көк саябақ.

Төбесі мұз, есік сықырлайды,

Дөрекі қабырғаның артында қараңғылық тікенді,

Табалдырықтан аттаған сайын аяз барлық жерде,

Ал терезелерден - көк-көк саябақ.