Зима - Эдуард Хиль

У леса на опушке жила Зима в избушке.

Она снежки солила в березовой кадушке,

Она сучила пряжу, она ткала холсты

Ковала ледяные да над реками мосты.

Потолок ледяной, дверь скрипучая,

За шершавой стеной тьма колючая.

Как пойдешь за порог - всюду иней,

А из окон парок синий-синий.

Потолок ледяной, дверь скрипучая,

За шершавой стеной тьма колючая.

Как пойдешь за порог - всюду иней,

А из окон парок синий-синий.

Ходила на охоту, хранила серебро,

Сажала тонкий месяц в хрустальное ведро.

Деревьям шубы шила, торила санный путь,

А после в лес спешила, чтоб в избушке отдохнуть.

Потолок ледяной, дверь скрипучая,

За шершавой стеной тьма колючая.

Как пойдешь за порог - всюду иней,

А из окон парок синий-синий.

Потолок ледяной, дверь скрипучая,

За шершавой стеной тьма колючая.

Как пойдешь за порог - всюду иней,

А из окон парок синий-синий.

Орманның шетінде Қыс саятшылықта тұратын.

Ол қайың ваннасында қар түйіршіктерін тұздады,

Ол жіп тоқып, кенеп тоқыды

Өзендер үстіне мұздан жасалған көпірлер.

Төбесі мұз, есік сықырлайды,

Дөрекі қабырғаның ар жағында қараңғылық тікенді.

Табалдырықтан аттаған сайын - барлық жерде аяз,

Ал терезелерінен саябақ көгілдір көк.

Төбесі мұз, есік сықырлайды,

Дөрекі қабырғаның ар жағында қараңғылық тікенді.

Табалдырықтан аттаған сайын - барлық жерде аяз,

Ал терезелерінен саябақ көгілдір көк.

Аңға шықты, күміс сақтады,

Мен кристалды шелекке жұқа айды отырғыздым.

Ол ағаштарға пальто тігіп, шана жолында еңбек етті,

Содан кейін ол саятшылықта демалу үшін орманға асықты.

Төбесі мұз, есік сықырлайды,

Дөрекі қабырғаның ар жағында қараңғылық тікенді.

Табалдырықтан аттаған сайын - барлық жерде аяз,

Ал терезелерінен саябақ көгілдір көк.

Төбесі мұз, есік сықырлайды,

Дөрекі қабырғаның ар жағында қараңғылық тікенді.

Табалдырықтан аттаған сайын - барлық жерде аяз,

Ал терезелерінен саябақ көгілдір көк.