Да разве сердце позабудет - Эдуард Хиль, Камертон

Над спортивной ареной капризное солнце,

И удача не каждому будет светить.

Вы на бой провожаете ваших питомцев,

Этот взгляд никогда мы не сможем забыть.

Да разве сердце позабудет

Того, кто хочет нам добра?

Того, кто нас выводит в люди,

Кто нас выводит в мастера.

В этом зале вы нам не читали морали:

Просто место нам всем в вашем сердце нашлось,

Просто в ваших глазах мы порою читали

И улыбку, и гнев, и безвыходность слёз.

Всё отдав до конца, трудный день отработав,

Вы о завтрашнем дне начинали мечтать.

Вы--конструктор побед, Королёв наших взлётов.

Мы вам верим и, значит, должны побеждать!

Мы уйдём: чемпионы и просто спортсмены--

Вам с другими придётся с нуля начинать.

Вы таланту и мужеству знаете цену.

Пусть другие научаться вас понимать.

Спорт алаңында қызық күн,

Ал сәттілік бәріне бірдей жарқырай бермейді.

Сіз үй жануарларыңызды шайқасқа апарасыз,

Біз бұл көріністі ешқашан ұмытпаймыз.

Жүрек ұмыта ма

Бізге жақсылықты қалайтын адам бар ма?

Бізді адамдарға жетелейтін адам

Бізді шеберлерге кім апарады.

Бұл залда сіз бізге мораль оқымадыңыз:

Біз бәрімізге сенің жүрегіңнен орын таптық,

Тек сіздің көз алдыңызда біз кейде оқимыз

Және күлімсіреу, ашу және көз жасының үмітсіздігі.

Барлығын соңына дейін беріп, ауыр күн жұмыс істеп,

Сіз ертеңгі күнді армандай бастадыңыз.

Сіз жеңістердің дизайнерісіз, біздің ұшуларымыздың ханшайымысыз.

Біз сізге сенеміз, сондықтан жеңіске жетуіміз керек!

Біз кетеміз: чемпиондар және жай спортшылар -

Сізге және басқаларға нөлден бастау керек болады.

Талант пен қайраттың бағасын білесің.

Басқалар сізді түсінуді үйренсін.