Поезд - Дмитрий Колдун

В тёмном купе, в тёплом пальто спит пассажир.

Он строит план, как обмануть призрачный мир.

В старых руках новый билет в новую жизнь.

С каждым бывает так хоть раз.

С каждым бывает, знаешь…

Припев:

Пусть жизнь словно поезд несется,

Нигде не давая сойти.

Пусть пьяный попутчик смеется,

Исчезнет что еще в пути.

Сорван стоп-кран, он ни к чему;

как ни крути —

Не удержать жизни своей локомотив.

Нет расписаний, если сойдешь — то на ходу!

Может и я, однажды так;

может и я, однажды…

Припев:

Пусть жизнь словно поезд несется,

Нигде не давая сойти.

Пусть пьяный попутчик смеется,

Исчезнет что еще в пути.

Пусть жизнь словно поезд несется,

Нигде не давая сойти.

Пусть пьяный попутчик смеется,

Исчезнет что еще в пути.

Пусть жизнь словно поезд несется,

Нигде не давая сойти.

Пусть пьяный попутчик смеется,

Исчезнет что еще в пути.

Қараңғы купеде, жылы пальтода жолаушы ұйықтайды.

Ол елес әлемді қалай алдау керектігін жоспарлайды.

Ескі қолдарда, жаңа өмірге жаңа билет.

Бұл әркімде кем дегенде бір рет болады.

Бұл әркімде болады, білесіз бе...

Хор:

Өмір пойыз сияқты асқынсын

Түсетін жер жоқ.

Мас серігі күлсін

Жолда тағы не бар, жоғалады.

Кран жұлынып кеткен, жарамсыз;

бәрібір -

Локомотивтің өмірін сақтамаңыз.

Кесте жоқ, егер түссең - жолда!

Мүмкін мен, бір рет солай;

мүмкін мен де бір күні...

Хор:

Өмір пойыз сияқты асқынсын

Түсетін жер жоқ.

Мас серігі күлсін

Жолда тағы не бар, жоғалады.

Өмір пойыз сияқты асқынсын

Түсетін жер жоқ.

Мас серігі күлсін

Жолда тағы не бар, жоғалады.

Өмір пойыз сияқты асқынсын

Түсетін жер жоқ.

Мас серігі күлсін

Жолда тағы не бар, жоғалады.