С ума нейдёт красавица - Дмитрий Хворостовский

С ума нейдет красавица!

И рад бы забыть ее, забыть-то силы нет.

Напрасно думал честью кончить дело, напрасно засылал к отцу я сватов.

Велел сказать купец мне наотрез: благодарим боярина за ласку, а дочь свою я обещал другому, Ивану Лыкову, что возвратился недавно из краев сюда заморских.

(Отходит от окна.)

Куда ты удаль прежняя девалась,

Куда умчались дни лихих забав?

Не тот я стал теперь — все миновало,

Отвага мне души не веселит,

И буйная головушка поникла.

Не узнаю теперь я сам себя,

Не узнаю Григория Грязного.

Куда ты удаль прежняя девалась,

Куда умчались дни лихих забав?

Не тот я стал теперь, не тот я стал.

Бывало мы, чуть девица по сердцу, нагрянем ночью,

дверь с крюка сорвали, красавицу на тройку, и пошел.

Нагрянули, и поминай, как звали.

Не мало их я выкрал на роду,

не мало их умчал на борзых конях

и юной девичьей красою потешил кровь горячую свою.

Не узнаю теперь я сам себя, не узнаю Григория Грязного.

Не тот я стал теперь.

К чему насилье?

Не прихоть, а любовь крушит мне душу.

Чем кончится, что будет впереди, не знаю сам.

А Лыкову Ивашке не обходить кругом налоя с Марфой!

Позвал гостей.

Хочу забыться с ними.

Придет ли только Елисей Бомелий?

Он мне нужнее всех.

Сұлу жынды болмайды!

Ал мен оны ұмытсам қуанар едім, ұмытуға күш жоқ.

Істі абыроймен бітіремін деп бекер ойладым, бекер әкеме сәугерлер жібердім.

Саудагер маған ашық айтуды бұйырды: біз боярға мейірімділік үшін рахмет айтамыз, мен қызым Иван Лыковқа жақында шетелден оралдым деп уәде бердім.

(Терезеден алыстайды.)

Қайда бардың ескі батыл,

Қызықты күндер қайда кетті?

Мен қазір бұрынғыдай емеспін - бәрі бітті,

Батылдық жанымды қуантпайды,

Ал жабайы кішкентай басы салбырап қалды.

Мен қазір өзімді танымаймын

Мен Григорий Грязныйды танымаймын.

Қайда бардың ескі батыл,

Қызықты күндер қайда кетті?

Мен қазір болдым, айналдым деп емес.

Біз, жүрегіміздегі кішкентай қыз, түнде түсетінбіз,

Есік ілмектен үзіліп, ару үштікке ілініп, кетті.

Олар ішке кіріп, сенің атыңды есіне алды.

Олардың аз емес, мен заттай ұрлағанмын,

тазы жылқыларға мініп жүйрік шыққандары аз емес

жастық шақтағы қыз сұлулығымен қызу қанды.

Мен қазір өзімді танымаймын, Григорий Грязныйды танымаймын.

Мен қазір бұрынғыдай емеспін.

Неліктен зорлық-зомбылық?

Қыңырлық емес, махаббат жанымды езеді.

Бұл қалай аяқталады, алда не болады, өзім де білмеймін.

Ал Лыков Ивашка Марфамен жүре алмайды!

Шақырылған қонақтар.

Мен оларды ұмытқым келеді.

Тек Элиша Бомелиус келе ме?

Ол маған бәрінен де керек.