Одинокая гармонь - Дмитрий Хворостовский

Снова замерло все до рассвета,

Дверь не скрипнет, не вспыхнет огонь,

Только слышно на улице где-то

Одинокая бродит гармонь...

То пойдет на поля, за ворота

То обратно вернется опять,

Словно ищет в потемках кого-то

И не может никак отыскать...

Веет с поля ночная прохлада,

С яблонь цвет облетает густой...

Ты признайся, кого тебе надо,

Ты скажи гармонист молодой...

Может радость твоя недалеко

Да не знает, ее ли ты ждешь;

Что-ж ты бродишь всю ночь одиноко,

Что-ж ты девушкам спать не даешь...

Таң атқанша бәрі қатып қалды,

Есік сықырламайды, өрт шықпайды,

Көшеде бір жерден ғана естілді

Аккордеон жалғыз жүреді...

Бұл қақпаның арғы жағындағы егістіктерге барады

Ол қайтадан оралады

Қараңғыда біреуді іздегендей

Ал ол таба алмайды...

Түнгі салқын даладан соғады,

Алма ағаштарының түсі қалың айналады ...

Сізге кім керек екенін мойындайсыз

Жас гармонист дейсіз ғой...

Мүмкін сіздің қуанышыңыз алыс емес шығар

Иә, ол сенің оны күтіп тұрғаныңды білмейді;

Жарайды, түні бойы жалғыз жүресің

Неге қыздарды ұйықтатпайсың...