Wintertide - Disillusion

I am an echo, a lightless beacon in a cutting storm

An empty shell within a maze straying back and forth

A thought that never vanished

A wound that would never heal

I have been northbound months and years in hiemal

Winds that cut like spells

Briskly they enfold the leafless tree

This will be the end of all

Endless nights

A barren heart

In dreadful morrow

Defoliation

And here I am

In my Wintertide of Faith

What have I become?

I’m a shadow!

A relentless mirage

Dire circles of reminiscence

So distant now what once did lie so clear at hand

A rout I can’t atone

A wound that would never heal

Counting hours, years in desolate

Who chose failure now will have to live with it

Dreams ignite

And die… by the fireside

And in night-time longing and Wintertide reveries

In a slumber, in a dream, in the glistening white I see

And in night-time longing and Wintertide reveries

In the welkin, in a breeze, in crystalline euphony

But tonight, only clamour and dismay

Are echoing over fern and ice

And back they bring all them voices

Muttering of chagrin and defeat

I was in reach of orb and crown-

Could-be-king to the fire!

I could have ruled in purple gown

Now all that’s left is ire!

Believe!

A dismal truth in nards that no sun has ever seen

No further tales will ever sever

The hour’s growing late for the weak and faint-at-heart

A comfort never earned, deserved- coward!

Frail…

Deceit…

Defeat…

In my woe

A world aglow

Let go of me…

Dreams ignite

And then they die

Let go of me…

Forever and a day, right here…

This will be the end of you

A feather to the four winds

A sparrow to the sun

Whenever I close my eyes

And stare into the sun

Whenever in memories

Through golden fields we run

In every waking sleep

In every time of need

Whenever the soul will weep

Carry on… here in my Wintertide of Faith

Мен жаңғырық, жарықсыз шамырақ болып дауыл боламын

Лабиринт ішінде алға-артқа кетіп бара жатқан бос қабық

Ешқашан жоғалмаған ой

Ешқашан жазылмайтын жара

Мен Хиемальда солтүстікке қарай айлар мен жылдар болдым

Сиқырлай соғатын желдер

Олар жапырақсыз ағашты жылдам қоршайды

Бұл бәрі соңы болмақ

Түксіз түндер

Бедеу жүрек

Қорқынышты ертең

Дефолиация

Міне, мен мін

Менің сенім қыста  

Мен қандай болдым?

Мен көлеңкемін!

Тынымсыз сағым

Есте сақтаудың қорқынышты шеңберлері

Бұрынғыдай анық көрінетін нәрсе қазір соншалықты алыс

Мен өте алмайтын жол

Ешқашан жазылмайтын жара

Сағаттарды, қаңырап қалған жылдарды санау

ДДҰ сәтсіздікті таңдаған кезде қазір онымен өмір сүру керек

Армандар жанады

Ал... оттың жанында өліңіз

Түнгі сағыныш пен қыс мезгілін армандау

Ұйқыда, түсте, мен көремін жылтыр ақ түсте

Түнгі сағыныш пен қыс мезгілін армандау

Самалда, самалда, кристалды эвфонияда

Бірақ бүгін түнде тек айғай мен үрей

Папоротник пен мұз үстінде жаңғырық

Және олар барлық дауыстарды қайтарады

Қайғы мен жеңілістің күбірі

Мен орб пен тәжге қол жететін болдым 

Өрттің патшасы болуы мүмкін!

Мен күлгін көйлекпен  билік етер едім

Енді бар болғаны ашу болды!

Сену!

Ешбір күн көрмеген жарық шындық

Ешқандай ертегілер ешқашан үзілмейді

Әлсіз және жүрегі әлсіздер үшін уақыт кешігіп келеді

Ешқашан табылмаған, лайық - қорқақ!

Әлсіз…

Алдау…

Жеңілу…

Қасіреттім

Жарқыраған әлем

Мені жібер...

Армандар жанады

Содан кейін олар өледі

Мені жібер...

Мәңгі және бір күн, дәл осы жерде…

Бұл сіздің соңыңыз болады

Төрт желге жауырсын

Күнге торғай

Мен көзімді жұмған сайын

Және күнге қарап тұр

Кез келген уақытта  естеліктерде

Алтын алқаптар арқылы жүреміз

Әрбір оянған ұйқыда

Қажет болған кезде

Қай кезде де жан жылайды

Жалғастырыңыз... міне менің сенім қысқы қыстауы міне