Gli alberi - Diodato

Io ci credo in quel che dici, sai

Ma non mi so spiegare

Quando cambi all’improvviso

Io le dissi: «Non lo so

Sarà colpa di quel vento

Che ogni tanto soffia dolce

Dentro me»

Poi di colpo chiuse gli occhi

Per veder fotografie di paesi lontani

E mi chiese: «Come fate voi

A lasciar passare tutto

Senza un brivido nel cuore

Senza rabbia né dolore?»

Io le dissi: «Non lo so

Sarà colpa di quel vento

Che ogni tanto soffia dolce

Dentro me»

Poi mi prese con sé

E mi portò via lontano

Coi sospiri del suo cuore

E si strinse tra le mani

Come maschera di cera

Che nasconde al mondo la sua identità

Per sempre

Per sempre

Per sempre

Per sempre

Sai, gli uomini sono alberi

Nostalgici del cielo

E i pensieri sono i loro rami

Toccati dal vento

Sai, gli uomini sono alberi

Nostalgici del cielo

E i pensieri sono i loro rami

Toccati dal vento

Мен сенің айтқаныңа сенемін, білесің

Бірақ қалай түсіндірерімді білмеймін

Сіз кенеттен өзгерген кезде

Мен оған: «Білмеймін

Бұл желдің кінәсі болады

Бұл кейде тәтті болады

Менің ішімде»

Сосын кенет көзін жұмды

Алыс елдердің фотосуреттерін көру

Және ол менен: «Сіз сияқты

Мұның бәрі өтіп кетуі үшін

Жүректе толқусыз

Ашусыз немесе ауыртпалықсыз ба? »

Мен оған: «Білмеймін

Бұл желдің кінәсі болады

Бұл кейде тәтті болады

Менің ішімде»

Сосын мені өзімен бірге алып кетті

Және бұл мені алысқа алып кетті

Жүрегінің күрсінуімен

Және ол қолына қысты

Балауыз маскасы ретінде

Бұл әлемнен өзінің болмысын жасырады

Мәңгі

Мәңгі

Мәңгі

Мәңгі

Білесің бе, ер адамдар ағаш

Аспанға деген сағыныш

Ал ойлар олардың тармақтары

Жел тиген

Білесің бе, ер адамдар ағаш

Аспанға деген сағыныш

Ал ойлар олардың тармақтары

Жел тиген