Endzeit - Die Firma

Ich hab das licht gesehen

Kilometer entfernt von dem geschehen

Und begriffen

Dass uns die winde und die sonne ab jetzt vergiften

Wir sind quasi tot zwischen kisten und dosen

Such ich nach konservierter nahrung und aprikosen

Alles ist verlassen und tot verdorben

Wer noch hier ist verstorben

90 prozent machen sich nie wieder sorgen

Die überlebenden sind im untergrund und tunnelsystemen

Wegen schwarzen wolken müssen wir lernen im dunkeln zu sehehn

Niemand macht mehr pläne es gibt nur die fehlende hygiene

Wir verändern uns und laufen auf allen vieren wie hyänen

Isses nicht der krebs sind es viren und schlechte zähne

Die versorgung ist tot — wer hilft uns in unserer not?!

Keine tiere, keine vögel wenn nur wasser durch den Rhein flöße

Alles was bleibt sind leere flussbecken und einöden

Der Atmosphäre ist damals schlimmes widerfahren

Die zündung der bomben warf den planeten spielend aus der bahn

Die sonne rückt jetzt näher tag für tag naht der tod

Atemnot, verbrennungen ein starker druck auf die lungen

Sekten künden von wundern

Und ziehen plündernd durch die trümmer

«die erde wird gereinigt» — ist das motto ihrer jünger

Unsere tage sind gezählt

Das ist wahr und realität

Shit das ist das leben und du erntest was du säst

Ich such nach kadavern in unterirdischen gängen

Und frag mich ständig wie ich ende — ich bin legende

Endzeit — ich mein die letzten tage der menschheit

Wenn alles endet — und zum letzten mal ein mensch schreibt

Endzeit — ich mein die letzten tage der menschheit

Wir ham geglaubt — dass im leben alles geschenkt sei

Endzeit — ich mein die letzten tage der menschheit

Armageddon — wenn zum letzten mal ein mensch schreit

Endzeit — ich mei die letzten tage der menschheit

Apokalypse — das ende der bedenkzeit

Es ging so schrecklich schnell, mitternacht taghell

Dann 5 jahre untertage, antibakteriell

Die explosion warf die erde aus ihrer umlaufbahn

Man kann’s erahnen, dass ausmaß der gefahren

Kein kontakt mit anderen überlebenden

Erkenn nichts wieder, obwohl ich in meiner gegend bin

Suche schutz im schatten, schuhe schmelzen auf bodenplatten

Schwerer atem, stoße blut aus meinem rachen

Verbrannte hausfassaden, die wahre trauer tragen

Totenstille.

was man hört, ist mein herz schlagen

Aus staubdünen ragt, das schild vom wal-mart

Freie fahrt, der wohl letzte mensch auf jagd im supermarkt

Was davon übrig ist, der eingang erübrigt sich

Durchsuch das lager, doch die ausbäute ist mager

Nur der gedanke allein, jahrelang einsam zu sein

Schnürt mich ein und ich kann mich nicht befreien

Laufe kopflos, staubige straßen entlang

Unkontrollierter gang, etwas zieht mich magisch an

Genau hier stand mal das haus meiner eltern

Kann mich exakt erinnern, letzten sommer, als wir hier war’n

Das ist jahre her, meine familie existiert nicht mehr

Asche und sand, ganz köln nur noch ein wüstenmeer

Alles ist leer in mir und um mich herum

Kann es nicht ertragen und bring mich um

Endzeit — ich mein die letzten tage der menschheit

Wenn alles endet — und zum letzten mal ein mensch schreibt

Endzeit — ich mein die letzten tage der menschheit

Wir ham geglaubt — dass im leben alles geschenkt sei

Endzeit — ich mein die letzten tage der menschheit

Armageddon — wenn zum letzten mal ein mensch schreit

Endzeit — ich mei die letzten tage der menschheit

Apokalypse — das ende der bedenkzeit

Ich bin zeuge der selbstverschuldeten apokalypse

Tote fische an den küsten

Ich lauf mitten zwischen flüssen

Hier geht alles in die brüche

Ich folgte meinen vaters

Sah das über dem krater

Mit eigenen augen

Und verlor meine verbleibenden glauben

Die kirchen und die moscheen stehen menschenleer

Es kommen keine menschen mehr

Gott ich wünschte dass hier menschen wären

Doch alles wird rarer

Haut und knochen wir sind mager

Und depressiv

Es is lang her dass ich in städten schlief

Niemand bewohnt die ruinen der zivilisation

Nur Kakerlaken groß wie nen satellitentelefon

Und die vegetation erliegt von der hitze besiegt

Selbst soldaten hams begriffen es gibt nie wieder krieg

Sie sagten sie verstünden das leben durch das genom besser

Betrieben forschung und schufen den dimensionsbrecher

Das raum und zeitgefüge brach in tausend teile

Und alles ist jetzt anders spinnen mit tausend beinen

Und mutierte kreaturen der mond ist nicht mehr da

Und die sprache wird verlernt konversation ist rar

Am tage such ich nach nahrung bewaffnet mit zwei macheten

Gegen hunde vagabunden und den rest des planeten

Am abend steig ich hinab

Denn die bunker sind bewacht

Jede gruppe hat ihren schacht

Und bietet schutz für die nacht

Da draußen warten gefahren mutanten und kanibalen

Von der geschichte des menschen wird niemand jemals was erfahren

Ich seh aus sicherer entfernung, die folgen des infernos

Menschen zerfleischen sich und begreifen nicht, wie sinnlos

Ihr drang zum überleben ist, sie retten was zu retten ist

Denn die sonne wirft kein licht, sondern feuer, das alles frisst

Dauerregen in form von kometen schlagen ein

Brennendes gestein, verzweifelte menschen die schrein

Milliarden heimatlose seelen schweben im all

Erleben mit mir den unausweichlichen aufprall

мен жарық көрдім

болған оқиғадан бірнеше шақырым жерде

Және түсіндім

Бұдан былай жел мен күн бізді улайды

Біз жәшіктер мен банкалардың арасында өліп қалдық

Мен консервілер мен өрік іздеп жүрмін

Бәрі қаңырап, өлі бұзылған

Бұл жерде басқалардың бәрі қайтыс болды

90 пайызы енді ешқашан уайымдамайды

Тірі қалғандар жерасты және туннельдік жүйелерде

Қара бұлттардың кесірінен біз қараңғыда көруді үйренуіміз керек

Енді ешкім жоспар құрмайды, тек гигиена жеткіліксіз

Өзгеріп, гиена сияқты төрт аяқтап жүреміз

Бұл қатерлі ісік емес, бұл вирустар мен нашар тістер

Жабдық таусылды — мұқтажымызға кім көмектеседі?!

Рейн арқылы салдар ғана өтсе, жануарлар да, құстар да болмайды

Тек бос өзен бассейндері мен бос жерлер қалды

Ол кезде атмосферада жағымсыз жағдайлар болды

Бомбалардың жарылуы планетаны оңай жолдан шығарды

Күн енді жақындап келеді, күннен күнге өлім келе жатыр

Ентігу, күйік, өкпеге күшті қысым

Секталар ғажайыптарды жариялайды

Ал үйінділер арқылы тонау

«Жер тазартылуда» - бұл оның шәкірттерінің ұраны

Біздің күндер санаулы

Бұл шындық және шындық

Бұл өмір, сен не ексең соны орасың

Мен мәйіттерді жерасты өткелдерінен іздеймін

Менен қалай аяқталатынымды сұрай беріңіз — мен аңызбын

Ақыр заман – адамзаттың соңғы күндерін айтып отырмын

Барлығы біткенде - және адам соңғы рет жазады

Ақыр заман – адамзаттың соңғы күндерін айтып отырмын

Біз өмірде бәрі сыйлық екеніне сендік

Ақыр заман – адамзаттың соңғы күндерін айтып отырмын

Армагеддон - адам соңғы рет айқайлағанда

Ақыр заман — адамзаттың соңғы күндерін айтып отырмын

Апокалипсис - рефлексияның соңы

Ол өте жылдам өтті, түн ортасы сияқты жарқыраған

Содан кейін 5 жыл жер астында, бактерияға қарсы

Жарылыс жерді орбитасынан шығарып жіберді

Қауіптің ауқымын болжай аласыз

Басқа аман қалғандармен байланыс жоқ

Мен өз жерімде болсам да ештеңені танымаймын

Көлеңкеге паналаңыз, аяқ киім тротуарда ериді

Ауыр тыныс, тамағымнан қан атқылайды

Нағыз аза тұтатын өртенген үй қасбеттері

өлі тыныштық.

естігеніңіз менің жүрегімнің дүрсілі

Уол-марттың белгісі шаң басқан төбелерден шығып тұрады

Тегін жүру, мүмкін супермаркетте аң аулайтын соңғы адам

Одан не қалды, кіреберіс керек емес

Лагерьді іздеңіз, бірақ кіріс аз

Тек жылдар бойы жалғыздықты ойлау

Мені тарылтады, мен боса алмаймын

Шаңды көшелермен бассыз жүгіріңіз

Бақыланбайтын жүріс, мені бір нәрсе сиқырлы тартады

Бұл жерде бір кездері ата-анамның үйі болған

Мен дәл есімде, өткен жазда біз осында болған кезіміз

Бұл бірнеше жыл бұрын болды, менің отбасым енді жоқ

Күл мен құм, бүкіл Кельн тек шөлді теңіз

Менде де, айналамда да бәрі бос

Оны алып, мені өлтіруге болмайды

Ақыр заман – адамзаттың соңғы күндерін айтып отырмын

Барлығы біткенде - және адам соңғы рет жазады

Ақыр заман – адамзаттың соңғы күндерін айтып отырмын

Біз өмірде бәрі сыйлық екеніне сендік

Ақыр заман – адамзаттың соңғы күндерін айтып отырмын

Армагеддон - адам соңғы рет айқайлағанда

Ақыр заман — адамзаттың соңғы күндерін айтып отырмын

Апокалипсис - рефлексияның соңы

Мен өзімді-өзім өлтірген ақырзаманның куәсі болып отырмын

Жағалаудағы өлі балықтар

Мен өзендердің ортасында жүремін

Мұнда бәрі бөлшектенеді

Мен әкемнің соңынан ердім

Оны кратердің үстінде көрдім

Өз көзіммен

Және қалған сенімімнен айырылдым

Шіркеулер мен мешіттер қаңырап бос қалды

Басқа адамдар келмейді

Құдай осы жерде адамдар болғанын қалаймын

Бірақ бәрі сиреп барады

Тері мен сүйектеріміз арық

Және депрессияда

Қалаларда ұйықтамағаныма көп болды

Өркениет қирандыларын ешкім мекендемейді

Жай ғана тарақандар спутниктік телефонның көлеміндей

Ал өсімдіктер ыстыққа көнеді

Тіпті жауынгерлер де енді ешқашан соғыс болмайтынын түсінді

Олар геном арқылы өмірді жақсырақ түсінетіндерін айтты

Зерттеу жүргізіп, өлшем ажыратқышты жасады

Кеңістік пен уақыт құрылымы мың бөлікке бөлінді

Ал қазір мың аяқты өрмекшілер бәрі басқаша

Ал мутантты тіршілік иелері ай енді жоқ

Ал тіл ұмытылады әңгіме сирек

Күндіз екі сойылмен қаруланған тамақ іздеймін

Қаңғыбас иттерге және планетаның қалған бөлігіне қарсы

Кешке мен түсемін

Өйткені бункерлер күзетіліп тұрады

Әр топтың өз білігі бар

Және түнде қорғаныс ұсынады

Сыртта қауіпті мутанттар мен каннибалдар күтіп тұр

Адамзат тарихы туралы ешкім ешқашан ештеңе білмейді

Мен тозақтың салдарын қауіпсіз қашықтықтан көремін

Адамдар өздерін жыртып тастайды және оның қаншалықты мағынасыз екенін түсінбейді

Сіздің аман қалуға деген ұмтылысыңыз - құтқаруға болатын нәрсені сақтау

Өйткені күн сәулесі емес, бәрін жейтін от

Комета түріндегі үздіксіз жаңбыр

Өртенген тастар, шарасыз адамдар ғибадатхана

Миллиардтаған баспанасыз жандар ғарышта қалықтайды

Менімен бірге сөзсіз әсерді сезініңіз