Железнодорожник - ДДТ

Мусор вдоль железной дороги, ползущей по жующему лесу.

Тампексы, банки из-под тревоги, бутылки от счастья и лишнего веса.

Смятые легкие от сигарет, газеты с брехней и следами поноса.

И так далее — это тысячи лет гниет и тлеет на склоне откоса.

Пьяный, со слезящимися глазами железнодорожник,

Растет у дороги вечного ветра, выставил ухо, как подорожник.

Слушая вой и зубов скрежетание, наезжающего звука.

Ставит стрелку в не то состояние, переводит в тупик, и сипит: «Ни пуха…»

Припев:

Эй!

Зачем вам туда?

Окатитися здесь, оставайтесь здесь.

К черту дороги, под откос поезда, летайте здесь, размножайтесь здесь.

Звук, взревев, уносится дальше в окнах мелькнули пятна помады,

Крики поп-звезд, да, шепот без фальши, что-то про жизнь и то, как ей рады.

В каждом тамбуре куски пантомимы, в каждом купе — котлеты с глазами.

У столиков черти, да, херувимы смотрят на лес голубыми задами.

Припев:

Эй!

Зачем вам туда?

Окатитися здесь, оставайтесь здесь.

К черту дороги, под откос поезда, летайте здесь, размножайтесь здесь.

Поезд ушел, и снова ни звука, остались лишь я, да железнодорожник.

Вошли в его дом.

Накрапывал дождик, да, на мокром окне подыхала муха.

«Странные люди,» — сказал, наливая, мне старый обходчик настойки из ядов.

«Век прожил жизнь, да, к счастью не знаю, как они там уживаются рядом.»

Припев:

Эй!

Зачем вам туда?

Окатитися здесь, оставайтесь здесь.

К черту дороги, под откос поезда, летайте здесь, размножайтесь здесь.

Припев:

Эй!

Зачем вам туда?

Окатитися здесь, оставайтесь здесь.

К черту дороги, под откос поезда, летайте здесь, размножайтесь здесь.

Эй!

Зачем вам туда?

Окатитися здесь, оставайтесь здесь.

К черту дороги, под откос поезда, летайте здесь, размножайтесь здесь.

Эй!

Зачем вам туда?

Обнажайтесь здесь, рожайте здесь.

Зачем вам дороги, к чему суета?

Окопайтесь здесь, наслаждайтесь здесь.

Темір жол бойындағы қоқыс шайнайтын орманды аралап жүр.

Тампекс, мазасызданған банкалар, бақыт бөтелкелері және артық салмақ.

Темекіден мыжылған өкпелер, боқтықтары бар газеттер және диареяның іздері.

Солайша – мыңдаған жылдар бойы бөктерде шіріп, тұтанған.

Ішімдік ішкен, көзіне жас алған теміржолшы,

Мәңгілік желдің соқпағын бойлай өседі, Құлағын жолжелкендей шығарып.

Тістің айқайы мен шықыруын, кірген дыбыстың дыбысын тыңдау.

Көрсеткіні дұрыс емес күйге қойып, тұйыққа түсіріп, дірілдеп: «Жоқ...»

Хор:

Эй!

Неге сондасың?

Мұнда жүріңіз, осында тұрыңыз.

Пойыз рельстен шығып кеткен жол, осында ұшыңыз, осында өсіңіз.

Дыбыс, гүрілдеген дыбыс одан әрі созылады, ерін далабы дақтары терезелерден жарқ етті,

Эстрада жұлдыздарының айқайы, иә, өтіріксіз сыбырлау, өмір туралы және оның қаншалықты бақытты екендігі туралы бір нәрсе.

Әрбір вестибюльде пантомима бөліктері, әр купеде көзді котлеттер бар.

Үстелдерде шайтандар отыр, иә, керубтер көк арқасымен орманға қарайды.

Хор:

Эй!

Неге сондасың?

Мұнда жүріңіз, осында тұрыңыз.

Пойыз рельстен шығып кеткен жол, осында ұшыңыз, осында өсіңіз.

Пойыз кетті, тағы да дыбыс шықпады, тек мен және теміржолшы қалдық.

Олар оның үйіне кірді.

Жаңбыр жауды, иә, дымқыл терезеде шыбын өліп жатыр.

«Біртүрлі адамдар», - деді қарт линияшы маған улардың тұнбасын құйып.

«Бір ғасыр өмір сүрді, иә, бақытымызға орай, мен олардың ол жерде қалай араласатынын білмеймін».

Хор:

Эй!

Неге сондасың?

Мұнда жүріңіз, осында тұрыңыз.

Пойыз рельстен шығып кеткен жол, осында ұшыңыз, осында өсіңіз.

Хор:

Эй!

Неге сондасың?

Мұнда жүріңіз, осында тұрыңыз.

Пойыз рельстен шығып кеткен жол, осында ұшыңыз, осында өсіңіз.

Эй!

Неге сондасың?

Мұнда жүріңіз, осында тұрыңыз.

Пойыз рельстен шығып кеткен жол, осында ұшыңыз, осында өсіңіз.

Эй!

Неге сондасың?

Мұнда жалаңаш жүр, осы жерде туа бер.

Жолдар не үшін керек, әбігер не?

Мұнда қазыңыз, осы жерден ләззат алыңыз.