В ресторане - ДДТ

С душой Достоевского, с комплексами Блока я в ресторане сидел, меня тошнило от

сока

Судьбу разъел, как бронхит, синдром Льва Толстого, непротивление — слева,

справа — грубое слово.

Господь сорвал голос, его мало кто слышит, но жизнь и так хороша и поэтому

дышит.

Моя любовь к миру слева, там где пышная Клава, где ест яблоки Ева,

а надо мной моя слава.

Боже, как хорошо, как легки эти двери, я в них спокойно вошел, на блюдах птицы

и звери.

Я немного грустил, как могила Шагала, спросили — кто виноват?

Ответил — выпили

мало.

Но тут ты появилась и этот бред вспыхнул храмом я, как старый Дионис,

стал мифологическим срамом,

Как на невольничьих рынках — стояла Родина голой на задворках Европы,

с крылами до пола.

Я забыл, кем я стал, я проклял искусство понял я, что давно боялся этого

чувства.

Я с тоской Мандельштама упал на колени прости меня, я люблю твои овалы и тени.

И вдруг что-то слетело в эту щель между нами, что-то сверкнуло и толпы

радостной пыли.

По проспекту поплыли, неся в руках знамя ты узнала меня и мы секунду любили.

Достоевскийдің жанымен, Блок кешендерімен мен мейрамханада отырдым, мен ауырдым.

шырын

Тағдыр бронхиттей тотығады, Лев Толстой синдромы, қарсылық – сол жақта,

дұрыс деген дөрекі сөз.

Иеміз оның дауысын бұзды, оны аз адамдар естиді, бірақ өмір соншалықты жақсы, сондықтан

тыныс алады.

Менің әлемге деген махаббатым сол жақта, керемет Клава, Ева алма жейтін жерде,

Менің даңқым менің үстімде.

Құдай-ау, бұл есіктер қандай жақсы, мен оларға тыныштықпен кірдім, құстың ыдыстарында.

және жануарлар.

Шағалдың бейітіндей аздап мұңайып қалдым, – кім кінәлі?

Жауап берді - ішті

аз.

Бірақ содан кейін сіз пайда болдыңыз және бұл сандырақ ғибадатханаға айналды, мен ескі Дионис сияқты,

мифологиялық ұятқа айналды,

Құл базарындағыдай, Отан Еуропаның ауласында жалаңаш тұрды,

еденге қанаттарымен.

Кім болғанымды ұмыттым, өнерді қарғадым, көптен қорқатынымды түсіндім

сезімдер.

Мен Мандельстамның сағынышымен тізе бүгдім, кешір мені, сопақ пен көлеңкеңді жақсы көремін.

Кенеттен арамыздағы бұл алшақтыққа бірдеңе ұшып кетті, бірдеңе жарқ етті және тобыр

бақытты шаң.

Олар даңғыл бойымен жүзіп, қолдарына ту ұстап, мені танып, бір секундқа сүйдік.